Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Viertes Buch

593. Ode un de Slang.

Andere als die hier angeführten Märchen bei Wisser, Plattdeutsche Volksmärchen (aus Ostholstein) Jena 1914; Wat Grotmoder verteilt, Bd. 1-3. 1904-09; Heim. 9. 10. 11 usw. Ferner R. Hansen, Dithmarsische Märchen in Zs. f. s.-h. Gesch. 7, 217 ff. G. F. Meyer, Heim. 19. 21. 22 usw. –
Bolte 1, 4.

Da weer enmal en Mann, de harr dree Töchter, un de jüngste de nömeden se Ode. Enmal do wuld he to Markt. Do froog he sine Döchter, wat he se mitbringen sull. Do sä de öldste, se wull en golden Spinnrad, de twete, se wull en golden Haspel hebben, Ode awer sä, se wull dat hebben, wat achter sinen Wagen hêrleep, wenn he wedder keem. Do koff de Vader denn op den Markt allens in, en golden Spinnrad för sine öldste Dochter, un en golden Haspel för de twete; as awer de Markt ut is, un he wedder to Huus faart, so loppt dar en Slang achter den Wagen; do nimmt he de för de Ode mit. He smitt se achter innen Wagen un lett se nös (nachher) vör de Huusdoer liggen. As nu Ode œwer de Del geit, so fangt de Slang an to sprêken un röppt: »Ode, lewe Ode, schall ik man op de Dêl?« »Wat«, seggt se, »mien Vader hett di bet an de Huusdœr mitnamen, un du willst ok noch op de Dêl?« awer damit lett se em doch in. – As se nu na êhr Kamer geit, so röppt de Slang wedder: »Ode, lewe Ode, schall ik man vör dien Dœr liggen?« »Ei wat«, seggt se, »mien Vader hett di bet an de Huusdœr brocht, ik heff di op de Del laten, un du willst noch vör mien Kamerdœr liggen? Doch et mag darum sien.« Nu wull se in de Kamer gaan, un maak de Kamerdœr apen, do röppt de Slang wedder: »Och Ode, lewe Ode, schall ik man in dien Kamer?« »Nu«, seggt se, »hett mien Vader di nicht bet an de Huusdœr mitnamen, heff ik di nicht op de Del laten un do vör de Kamerdœr leggt, un nu willst du noch mit in de Kamer? Awer wenn du tofreden sien wullt, so kumm man in, ligg nu awer still.« Damit so leet se de Slang in un fangt an sik uttotrecken. As se nu awer to Bett gaan wull, so röppt doch de Slang wedder un seggt: »Och Ode, lewe Ode, schall ik man in dien Bett?« »Nu wart et awer to dull«, seggt se, »mien Vader hett di bet an de Huusdœr mitnamen, ik heff di eerst op de Del brocht, do vör de Kamerdœr, do in de Kamer liggen laten, un nu willst du gaar noch bi mi int Bett? Awerst bistu verfraren, arm Ding, so kumm man herin un warm di.« Un do neem se de Slang bi sik int Bett. As de Slang awerst eerst bi êhr leeg, do verwandelt se sik mit enen Maal un word to'n vœrnêmen Prinzen un Ode word sien Fru.

Durch Herrn Advokat Griebel aus Heide.

*