Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

9. De Markgraaf to Sleeswik un de Buer to Boklund.

Augustiny, Chronik d. Kchsp. Hollingstedt (1852) S. 127. Jb. f. Ldk. 3, 444.

To Sleeswik up Gottorp weer vœr Tiden mal en Markgraaf Bekanntlich war im vorigen Jahrhundert Friedrich Ernst Markgraf zu Brandenburg Statthalter der Herzogtümer auf Gottorp.. Da weer ok en Buer to Boklund, de müß den Markgrawen jümmer Koorn, Botter un Fisch upt Slott bringen vœr sinen Disch un weren gode Fründe met enanner. As de Buer mal to Slott weer un de Markgraaf gerade bi Disch seet, lett he em herin kamen un bi sik sitten an sine sülwerne Tafel, un wies em all dat Sülwergeschirr un all de Kostbarkeden, leet de Muskanten spêlen, un den Buer van de schönsten Spisen gêwen, un finen Wien darto, so vêl as he mugg. De Buer seeg un hör sik dat all mit an, eet un drunk, sweeg awer still darto. As he nu't Êten daan harr, do fragt' em de Markgraaf, of he sik denn gar nich darœwer verwunner. »Ja, Herr Markgraaf«, leet de Buer sik hören, »de Tafel is wul kostbar genoog, un de Wien un dat Êten is good un düer genoog; awer, Herr Markgraaf, ick getrue mi em un sinen ganßen Hofftaat sodennig to beweerten, dat mine Tafel noch kostbarer is un will em solke Musik maken laten, dat de Herr Markgraaf seggen fall, se weer noch bêter as sine.«

Darœwer worr de Markgraas niegierig un wull doch weten, wodennig de Buer dat anfangen wull. Up enen Dag reed he also mit all sine Hoflüde herut na Boklund. Do harr de Buer twee Regen grote Wetensäcke, stramm vull, up sine grote Dêl selten laten. Da weren Bruder up leggt, dat weren de Dischen. Un he harr dat ganße Dorp inladen laten, un harr Êten kaken laten, vêl un good, so as de Buerslüde dat kaken könt. As de Markgraaf sik nu satt ßten harr un mit de Beweertung woll tofrêden weer, fung de Buer an em vœrtorêknen; un se fünnen, dat de twee Regen Koornsäck so so düer weren, as de sülwern Tafel, un dat sin Êten noch kostbarer weer as den Markgraaf sin. »Dat last ik gelden«, sê de Markgraaf, »awer wo blifft denn de Musik?« Do leet de Buer eers all sin Pêr, do de Ossen, do de Köh, do de Swien un de Schaap, do de Gös un de Aanten un de Höhners up den Hoff un jaag denn de Hunde da mank. Wenn im so vele Kreaturen tosamen kaamt, is dat nich ruhig, dat sleit un bitt sik un de höllische Spektakel is loos. Do muß de Markgraaf seggen, dat de Musik doch kostbarer weer, as sine.

Nach Herrn cand. phil. Arndts Mitteilung.

*