Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

44. Prinzessin Thyra.

Zs. f. s.-h. Gesch. 10, 12.

Up de Thürenburg bi lütten Dennewerk hett vœr lange Tiden ene Künnigsdochter seten, de würr Thüra nennt. Na êhr heet ok noch de Borg so. Nu keem da maal en frömde Prinß, de wull na êhr frien. He weer awer so häßlich, dat em keen Minsch liden kunn; de Prinßeß wull êm ok ungeern nêmen, se kunn em et awer nich afslaan. Toletzt füll êhr en Raad bi. As bald de Hochtied sien sull, nemen se en Spatzeerritt vœr, den ollen Wall entlank na Hollingstêd, da güng datomaal noch en Inbucht van de Westersee herin. Dahen reed se mit êhren Brüdegam. As se nu werrer torüch riden wullen, leet se mit eenmaal êhr Schörteldook fallen, as wenn de Wind dat weg weit harr. Da sê de Prinß: »Prinßeß, se hett êhr Schörteldook fallen laten; will se dat nicht mitnêmen?« Da sê se em to Antwoort darup: »Wenn he en rechtschapen Kavaleer is, sull he sülwen afstigen, junge Herr, un mi dat Dook upnêmen.« Da steeg he af un buck sik daal; sien Swêrt weer awer an den Sadel fast. Da reed de Prinßeßin hento, tröck dat Swêrt ut un slög em den Kopp af. As se nu to Huus keem, sull se seggen, wo êhr Brüdegam weer. »Ah!« seggt se, »wi reden den ollen Wall entlank, da kemen de Unholden achter uns un hebbt em faten krêgen un em den Kopp afslaan; ik awer reed weg.« Da würr de Dode upsöcht un in en Rifenbarg leggt up dat Esperstorfer Feld. Dat plegt man nu to nennen in de Dreebargen.

Nach mündlicher Relation im Dorfe Kurborg bei Schleswig wörtlich niedergeschrieben von Herrn cand. phil. Arndt.

*