Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

245. De Knech un de Buur.

Die Geschichte ist auch in der Tondernschen Marsch bekannt (mündlich).

Dar wier mal'n Knech, de müch giern êten, awer niks daun. As se nu en Mirrag (Mittag) Arfen krigen dön, steek he sien Lêpel verkiert int Schöttel un sä: »Hacks du drop, so êt ik di Bleibst du dran hängen, wie Mehlspeise etc., so esse ich dich..« Dat verdröt den Buurn un he leet em lopen. De Knech dach: dat is ok bêter, wenn man sein egen Herr is; denn kann man êten na sien Weg (Geschmack, Lust) un arbeiden na sien Beleef. He söch sik en lütt Diern ut, de en bêten inne Melk tau kröumen harr, eet na sien Moeg un arbeid na sien Beleef. Dat güng uk so lang gaud, as se noch wat inne Melk tau kröumen harrn. As dat awers all wier, wat nu anfangen? He dach, du muß man na dien Nawer gaan, (dat wier de Buur, den sien Arsen he ne müch harr) un em üm'n Spind Arsen birrn (bitten). He güng hin un sä: »Gauden Dag, Nawer.« De Buur sä: »Gauden Dag, sett di!« He sett sik un seet un seet un müch sien Warf (Gewerbe) ne anbringen. De Buur dach, wat schull he wull op sien Harten hebben? He muß doch endlich dar mit herut un sä: »Ik heff en fröndlich Bêd an di, lütt Nawer, wenn du mi dat man ne asslagen wulls.« »Laat hürn«, sä de Buur un de Knech sä: »Ik wull di ümmen Spind Arsen birrn; Geld heff ik ne, awer ik wull di dat ierlich afverdeen.« De Buur sä: »Kumm mit.« As se bi de Arsen ankaam dön, steek de Buur de Schüssel verkiert herin un sä: »Hacks du drop, so Mêt ik di.« »Lütt Nawer, hestu dat nonne weller vergêten?« sä de Knech; »dat seh ik in, dat kann ne mier so gaan, as ik dat drêwen heff.« »Wenn du dat man insühst,« sä de Buur, »so will ik di en Spind daun«, un he geef em en Spind Arsen, un van de Tied an eet de Knech, wat dar köum, un dö, wat he schull, un de Buur sä oft van em: »Dat is rech sun ullen Slaav!«

Aus der Gegend von Oldenburg durch Herrn Schullehrer Knees in Neumünster. In ganz Holstein und auch in der Tonderschen Marsch bekannt, wird häufig paränetisch angewendet.

*