Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Schön Elsbe op'n Diek

Dor weer een Grafendochter,
Schön Elsbe op'n Diek,
Keen Jungkeerl kunn eer gefallen,
Keen Ridder königgliek.
Schön Elsbe op'n Diek.

»Un wult du kamen un frigen,
Denn fang mien Möwen wild,
Plög öwer de fore trockene Heide
Un seil as ik so hild.

Un kannst ni fangen, ni plögen
Denn letst in'n Sand dien Blood,
Un kannst dat un kannst ni seilen,
Denn geit dien Lewen to Dood!«

Dor weer veel Truur in 'ne Landen,
Dor weer veel Flöken in't Riek,
Veel Jungkeerls müssen bliewen
Um Elsbe op'n Diek.

Um Elsbe eer Bluogen
Un um eer güllen Haar.
»Mien Vadder, lewe Mudder,
Ik bliew bi ju immerdar!«

Un as een Jaar vergangen,
De Nacht weer doof un blind,
Wat klopp dor an de Ruten?
Wat lach so barsch in'n Wind?

»Keen kumt bi Nacht to'n frigen
Un wiest keen Naam un Topp?«
»Ik bin een smukken Schipper
Un seil mit di, sta op!«

Se keem an de Fensterruten:
»Fang eers mien Möwen tomaal.«
He neem een swatten Bagen,
De Vagels föllen daal.

»Un kannst du mien Möwen scheten,
Hest an de Hailo dacht?«
He plög mit twee swarte Bullen
Een Stünn um Mitternacht.

Un as se keemen to seilen,
Wat gung de Wind to Keer!
»Och Vadder, lewe Mudder,
Nu seek ik ju nimmermeer.

Och Vadder, lewe Mudder,
Wat is de Nacht so dicht,
Ik see wull op de Waggen
Den flegenden Geyst sien Licht.

Faarwell, mien lewe Mudder,
Wat is de See so wiet.
Faarwell, mien lewe Vadder,
Nu faar ik för ewige Tied.«

Hans Friedrich Blunck