Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Könk Helgos Oog

Up't Solder baven de Klippenkant,
Daar sitt Könk Helgo van Helgoland.
He meet mit de Oogen de deepe See,
Nümms niemand hett der een Oog so scharp as he.
Bi de Fissers geit et van Mund to Mund:
Helgos Oge dat baart bohrt der een Schipp in Grund. –
Man Tied un Hartsär Herzweh bleken de Bart:
Könk Helgo truurt um sien letzte Fahrt
            Up't Eilend bi Deeg un bi Nacht.

»Mien Hedda, wat kickst du so bang henuut?«
»»Et blitzt, leew Ohm, un de Wind schütt ut.««
»Kind, Kind, mien Oog is noch hell un klar:
Een Fastlandsbootje, dat drifft in Gefehr! –
Mien Hedda, wat kickst du so blied froh up de Strand?«
»»Leew Ohm, de Fisser het wunnen dat Land.««
»Kind, Kind, 't is de Junker. – He droggt sien Harp.
Mien Ooge is old, man mien Ooge sut scharp
            Up't Eiland bi Daag un bi Nacht.«

»Mien Hedda, wat lachjet hendaal doch dien Lipp?«
»»Mien Tjalda, leew Ohm, klimmt up an de Klipp.««
»Kind, Kind, mien Oog is so scharp as old,
Dat Padd Pfad klimmt up Junker Ajobold. –«
Wäst willkamen, Junker, in Helgos Saal!
Kaamt in un singt hum dat Leed noch maal,
Dat druve traurigeLeed van sien lateste Fahrt,
As Fro un Kinner he dochde verwahrt
            Up't Eiland bi Daag un bi Nacht.

Dat Harpje klinget, de Junker singt,
Wo dapper Helgo sien Feende bedwingt,
Mit Mannen un Göderen sünder Tall Güter ohne Zahl
Weer anleep Helgolands sekern Wall.
Man sien Königsschloß, o, wo funn he dat wär?
De Halfscheed Hälfte versunken in 't deepe Meer.
Dat Ganze tovör was Helgo to kleen,
Dat Halwe nu is hum to groot, alleen
            Up't Eiland bi Daag un bi Nacht.

Begrawen in See mit dat halve Slöß
Sien leewlike Dochter van dree mal seß, 3 x 6 = 18 Jahren
Sien wackere Söhntje mit geel kruse Haar, –
Sien Gaade Gattin so leew un erstreden so swaar! –
Helgos Ooge so scharp, dat dunkelt een Traan,
Sien Mannen alle de leet he vandaan. von dannen
Sien Süsterdochter, sien Hedda leew,
Was alles, wat d'r sien Hart noch bleef
            Up't Eiland bi Daag un bi Nacht.

De Junker swiggt. – Nachts klinget de Sang
Um Helgo s' eensame Lager so bang:
Van den Harpner mit Leewde, Lust un Weh,
Van Seemannsglück, van de tückiske See.
Se lockt den Starken woll in hör Schoot
Un gifft hüm Gaven in Overflood;
Mit 'n Gröep Griff dann nimmt se hüm 't Leewste sien
Un spaart hüm t' Läven för lange Pien
            Up't Eiland bi Daag un bi Nacht.

Up 't Solder stiggt Helgo na Middernacht:
»Wat slierket schleicht de See um de Watten so sacht? –
Strand of een Bootje, wo ilig dat glidd! –
Dat 's Hedda, de bi de Junker sitt!
Laat fahren de Jung, laat fahren dat Wicht! Mädchen
Laat liggen dat Letzte, war alles liggt!«
Wat deit de Jöegd Jugend bi de olde Mann?
Dat Klagen hört der to druuw sück an
            Up't Eiland bi Daag un bi Nacht.

»Och Ajobold, Ajobold! – 'k harr der 'n Droom.
Van 't Solder baven keek daal mien Ohm. –
Bi de Fissers geit et van Mund to Mund:
Helgos Oge dat baart der een Schipp in Grund,
Un dien Bootje, et driwt di immer in Kring,
Je veller du rojest, je stärker du ruderst je enger de Ring!«
An de Strand an dreef een verfluchtet Paar,
Man hört der van seggen woll mennig Jahr
            Up't Eiland bi Daag un bi Nacht.

As 't daagde, de Fissers kamen un gaan:
»Dat het Könk Helgos Ooge gedaan!«
Man Könk Helgo up't Solder hoch,
De harr der för immer gesloten sien Oog. –
Siet König Helgo sien Ooge sloot,
Brochd mennig Meisje Mädchen de Leewde in Noot,
Sleit mennig Junker dapper de Harp;
Man gifft et noch Königsoogen so scharp
            Up Eerden bi Daag un bi Nacht?

Fooke Hoissen Müller