Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

De Fischers von Eckernför

Jan Wieben, wat fehlt di, wat bist du so snaaksch?
Segg, bis du denn krank hüt un leeg?
Stief stunn he un stuur un keek in de Daak,
As wenn he wat gruliches seeg.

De Nach weer so still, un keen Toon weer to hörn,
As dat Klatschen vun Waggen un Reem;
Bloots vun widen een Luud vun een annere Boot
Mit de Nachwind heraewer keem.

Jan Wieben de sä: »Ick weet ni, wat 't is;
Wull kann ick nicks hörn un nicks sehn;
Doch dat weet ick, Jins Klaasen, dat is gewiß:
Wi Fischers sind hüt nich alleen!

Dat woogt un dat drängt sick herum in de Luft,
Dat gräst mi äwer de Huut.
Un doch nicks to sehn un doch nicks to hörn,
Keen Lüch, keen Schatten, keen Luut!«

– – – »Jins, holl de Reem! – Gott sta uns bi!« –
Hell wor dat as Füer un Dag –
So gau as de Blitz, un werrer weer 't swart,
Un dor keem keen Donnerslag.

Doch wor dat een Wimmern, een Jammergeschrie
Rund aewer de stille See,
Een Janken un Stöhnen, so drang un bang,
As Dodesnood un -Weh.

Se sloten de Oogen, se heeln sick de Ohrn;
Dat weer to gruli to hörn.
Denn keken se op; – dar weer alles vörbi
Un keen Schrie mehr in Neegde un Feern.

– – – – – – – – – – – – – – –

Un de Nach weer so still, un keen Toon weer to hörn,
As dat Klatschen vun Waggen un Reem;
Bloots vun widen een Luud vun een annere Boot
Mit de Nachwind heraewer keem. –

– – – – – – – – – – – – – – –

Un de Johre vergung'n, un de Krieg keem int Land
Un de Slacht keem bi Eckernför 5. April 1849 –
An'n Abend, dor wussen twee Fischers an'n Strand-
Wat vör Johrn se beleewt harrn opt Meer.

Felix Schmeißer