|
||||||||||||||
| Autoren | ∞ | Werke | ∞ | Neu | ∞ | Information | ∞ | Shop | ∞ | Lesetips | ∞ | Textquelle | ∞ | |
|
|
||||||||||||||
| Autoren | ∞ | Werke | ∞ | Neu | ∞ | Information | ∞ | Shop | ∞ | Lesetips | ∞ | Textquelle | ∞ | |
Anzeige. Gutenberg Edition 16. 2. vermehrte und verbesserte Auflage. Alle Werke aus dem Projekt Gutenberg-DE. Mit zusätzlichen E-Books. Eine einmalige Bibliothek. +++ Information und Bestellung in unserem Shop +++
Bi 'n Grootburen Ohm is Musik un Danz,
Siene Dochter danzen s' dor af den Kranz.
Sien Dochter, de lett hüt so smuck un glatt,
Se friegt jo 'nen steenriken Mann ut de Stadt.
Nu kann se kiken, so as se dat mag,
Ut hoge Finstern den ganzen Dag.
Juchhei! wo krischen Fiedel un Flöt!
Wo flegen de Been un wo wippen de Schöt!
De Dierns as Rosen un Nelken blöhn,
De Burßen de Ogen as Füerkahlen glöhn.
Un de Buren, wo lachen s' un larmen s' bi 'n Bier!
Un Grootbuur Ohm, de prahlt hüt för vier.
Mit eens, dor ward in de Stuuw dat still,
Den Nawer sien Jochen steit up den Süll.
De Danz hürt up, uphürt de Musik,
Un de Bruut ward blaß un bleek as een Liek.
Un Jochen, de röppt: »Een verlagen Diern,
De dreggt ären Bruutkranz nümmer mit Ihr'n.
De Bruut hier is falsch, is een truloos Wief,
Mi geew se sick hen mit Seel un Lief;
Mi het se sworen Tru bet in 't Graff.
Riet't Kranz är un Sleuer von'n Kopp heraff!« –
»Dat lüggst du!« schriggt se em in 't Gesicht,
»Un nochmal segg ick: he lüggt, he lüggt!
Un is dat nich wohr, wat ick hier räd',
Denn haal mi de Düwel gliek up de Städ'!« –
Dor trett een frömden Mann in de Dör
Un fröggt na de Brunt un stellt sick är vör
Un seggt de Muuskanten: »Nu spält mal 'nen Draff,
Nu danz wi de Bruut den Junfernkranz af!«
Un he fött är un packt är un höllt är wiß –
Dor ward all de annern dat Bloot to Ies.
Un he danzt mit är un he schees't un flüggt,
Dat de Bruut in de Bost de Aten quücht.
Un he feegt mit är rüm as een Küselwind –
De Hochtiedsgäst warden de Ogen blind.
Un he fött är noch wisser, de aanmächtig Bruut,
Un danzt mit är ut de Dör heruut.
Un danzt denn mit är äwer Feld un Braak,
Un beid' verswinnen s' in Nacht un Daak ...
Denn Kranz fünn man späder mank Schott un Steen;
Von de Bruut hett keener wat weddersähn.
Albert Schwarz
