Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

De letzte Hägenrüter

Op 't Heidkruut liggt de Sünnenbrand.
Een wagen karrt dörch deipen Sand,
De Kramer sitt unner't Laken.
He tellt de Mariengroschen dör,
De he von den Ridder op Böckum bör
För mennige rare Saken.

De Ridder kofft den dürsten Kraam;
De Eddelfru kneep de Lippen tosaam –
Knapp kunn se man noch swiegen!
»Büst fuchtig, Greten?« flüstert ehr Mann,
»Laat em insacken, wat he kann –
wi wöllt et woll wedder kriegen!«

De lange Dierk, de Kramerknecht,
De hett dat hört. »Dat geiht uns slecht!
Zarnhusen – dat 's een Legen!
De Keerl het een veniensch Gesicht –
wenn he uns bi de plünnen kriggt,
De sleit uns öber'n Brägen!«

»Da Kramer, nimm de Sweep un Lien
Un lei hier mank de Böken rin,
Lang mi dat Puustrohr runner!
Ick legg mi unner't Laken op Luur –
Paß du mal op, wo lang dat duurt:
Zarnhusen – de kummt as 'n Dunner!«

Op 't Heidkruut liggt de Sünnenbrand.
De Räd mahlt dörch den deipen Sand –
»Hork! Is dat nich een Rieder?« –
De Fleigen steekt, de Luft, de flirrt,
De Assen knarrt, dat Ledder gnirrt –
Se kruupt so slurig wieder.

Moritz van Zarnhusen röppt den Knecht:
»Krieg gau mien Kapp un Wehr torecht,
Un spau di, wi wollt rieden!«
»Zarnhusen! Ick hew all jümmer seggt –«
»Holl du dien Muul! Du weitst een Dreck!
So 'n Zaustern kann 'k nich lieden!«

De Isen klappert op de Brügg,
Zarnhusen dreiht den Kopp torügg:
»Nu hör nipp to, Hans Hansen!
Den Kramer sülwsten, den faat ick,
Du grippst den Knecht. Wehrt sick dat Rick –
Denn steek em in de Panzen!«

Dat blanke Isen in de Fuust
Jagt he vöruut, dat't man so pruust!
De Dreck, de sprütt as Water.
»Hoho! Hoho! Dor kruppt dat Pack –
Holl an! Giw ruut, wat du in 'n Sack!
Holl an, verfluchte Tater!«

»Holl an!« seggt Dierk un stütt sien Rohr
Op dat Buutenn von de ol Koor,
»So kann ick em beter faten!
Hew 'k ok keen Kugel in 'n Loop –
Mien ole sülwern Büxenknoop
Sall di woll Liefpien maken!«

De Talten fleegt – nu is he ran –
De Fürsteen haut op de Pann:
Een Blitz – een Für – een Dünner!
De Hingst, de stiggt un prallt op Siet
Un raast torügg dör Murrt Staub un Schiet –
Zarnhusen – de is runner!

»Zarnhusen! Hew ick nich jümmer seggt,
Mal gung dat scheiw?« so jault de Knecht,
»Gott gnad' uns arme Sünner!«
»Dat 's recht!« seggt Dierk, »beed du to 'n Heb'n!
Ick will em ok mien Segen geb'n:
Haal di de Düwel, Schinner!«

Bi de Roowkamer, dor steiht een Steen,
Vermorschte Teken, knapp to sehn:
Dor liggt de Isenbieter.
Dor liggt he unner'n poor Foot Eer
In vulle Rüstung mitsammt sien Wehr –
De letzte Hägenrüter.

Carl Holm