Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Suse, min lüttj' Suse!

Suse, min lüttj' Suse!
Wat raschelt in't Stroh?!
Dat sünd de lüttjen Muse,
De hebbt keene Schoh!

Suse, min lüttj' Suse!
Lat se rascheln, – hallo!
Ick wull se wul kriegen!
Ick kam mit de Ro'!

Suse, min lüttj' Suse!
Nu slap du man to!
Hest Röckschen un Klöckschen,
Hest Strümp un hest Schoh!

Suse, min lüttj' Suse!
Wat seeg ick?! o! o!
Dar kamt de lüttjen Engeln
Un kiekt all mal to!

Se spelt mit din Röckschen,
Din Strümp un din Schoh!
Se tuschelt an din Küssen
Un küßt di darto!

Suse, min lüttj' Suse!
Min söte lüttj' Blom!
Dar liggst all in Druse,
Un lachst all in'n Drom!

Johann, spann an!

Johann, spann an!
Dree Katten vöran!
Dree Müse vörut.
So fahrt Johann na de Brut!

Doch wenn Johann eerst gröter ward,
Un rasch de Tid verflagen,
Ward he ni mehr mit Müse narrt
Un fahrt in'n staatschen Wagen!

Un hin na'n Vullmacht fahrt he denn
Un höllt dar vor sin Döhr!
Un wat för'n Fahrwark, kiek mal hen!
Mit so'n Paar Schimmels vör!

Un in de Stuv, dar lurt en Duv
Un röppt: kurru! kurru!
Un't durt ni lang, so driggt se'n Huv
Un is Johann sin Fru!

Un nöst kummt een, – n' lüttjen Mann,
De als sin Vadder heet,
Un Mudding singt ehr'n lüttj' Johann
Bi't Weeg'n dat sülve Leed:

Johann, spann an!
Dree Katten vöran!
Dree Müse vörut.
So fahrt Johann na de Brut!

Hänschen!

Hänschen seet in Schosteen
Un flickte sine Schoh;
Dar keem en wackres Mäden
Un sprok em lustig to:

»Ach, Hänschen, wullt du frien,
So kumm un frie um mi!
Ick heff en blanken Dahler,
Un de is gut för di!

Als dat de annern hörten,
Dar steeg se dat to Kopp,
De Hänschen ock begehrten,
Un schreegen na em rop:

Hans, nimm se ni! Hans, nimm se ni!
Se hett en scheeven Fot:
Du kannst mit ehr ni danzen
Vunweg'n den »Hinkelpot!«

Un Lischen de' sick grämen
Un ween dar still un meen:
Nu ward he di ni nehmen
Un friet en annereen!

Doch wat de' Hans in'n Schosteen?
He smeet se mit sin Schoh,
De em sin Deern beschimpen,
Un röp vergnögt darto:

Ju künnt den Mund sick wischen,
Ju sünd mi veel to slecht!
Kumm du man her, min Lischen!
Nu nehm ick di eerst recht!

Hans, do' dat man, Hans, do' dat man,
Ock mit ehr'n scheeven Fot!
Op't Hart alleen kummt doch man an, –
Un Lischen ehr is god!

Kiwitt, wo bliv ick??

Kiwitt, wo bliv ick?
In'n Brummelbeinbusch!
Dar sing ick, dar spring ick,
Dar heff ick min Lust!

Wer geiht dar? Wer steiht dar
Un springt öwer'n Wall?
Nu piep mal! Nu griep mal!
Dar hebbt se sick all!

En Dänzchen, min Hänschen!
Dat Röckschen, dat weiht!
Juchheidi! nu freu di!
Wa schön als dat geiht!

»En Dütjen, min Snütjen,
Min suckersöt Plumm!
Juchheidi! allbeid wi,
Nu fat wi uns um!«

Kiwitt, wo bliv ick?
In'n Brummelbeinbusch!
Dar sing ick, dar spring ick,
Dar heff ick min Lust!

Bi de Sckenk

Ick sitt un schenk,
Un tapp un denk:
Wenn dat so keem,
Dat he mi nehm!
Un he is en Timmermann!

Un't is so kam'n,
He hett mi nahm'n!
He sprok mi an
Un würr min Mann!
Un he driggt mi op de Hann!

Nu is he min,
Un ick bin sin!
Wat gifft noch mehr
Op düsse Eer,
Dat ick dit Glück verglicken kann?!

Un doch noch wat!
Man lüttj' is dat!
Hier op min Schot
Spelt't min sin Fot:
Min lüttj' Johann, lüttj' Timmermann!

Petersill un Suppenkrut

Petersill un Suppenkrut
Waßt in unsen Gard'n!
Uns' lüttj' Antje, de is Brut!
Ward ni lang mehr wahren,
Denn stiggt in de Kutsch se rin,
Un se fahrt to Karken hin
Mit de Kron' in Haaren! –

Suppenkrut un Petersill
Hört to't Suppenkaken.
Hänschen but en Hus un will
Köpen all veel Saken.
Un wenn man eerst klar dat Hus,
Ward mit sin lüttj' Antje-Mus
Hänschen Hochtid maken! –

Bodderhorn, sett di!

Bodderhorn, sett di!
Näs' un Ohrn blött di!

Bodderhorn blifft bi to fleegn.
Ward sick ol wul höden;
Wenn den plumpen Hann em kreegn.
Den lüttj' smucken Bodderhorn,
Blötten em ni Näs' un Ohrn,
Würrn se em eerst blöden.

Komp: 4 st v. Cl. Serpenthien

De Kukuk un de Kiwitt

De Kukuk un de Kiwitt,
De danzen op'n Möhlndik.
Dar keem'n de lüttjen Spreen,
Dat Danzen antosehn!

Un ock lüttj' Meschen un sin Fru
Seeg'n sick den Spaß mit an, –
Wat de' de böse Kukuk nu?
He lach un flog darvon!

He huck sick op de glatte Eer,
Un legg en Ei geswinn,
Un wo lüttj' Mesch ehr Hüschen weer,
Dar stek he dat gau rin.

Un als lüttj' Meschen krop to Nest,
Wa spansch keem ehr dat vör!
Se ahn ni, wat passeert bideß,
Als apen stunn de Döhr! –

Un als tonöst de Jungen keem'n,
Wat würr dat dar för'n Not!
De grote Slump freet allns alleen
Un drück de Lüttjen dod!

Dat kummt dar vun so'n Kukuksei!
Un düsse slimme Kunn!
Brok ock toletzt dat Nest noch twei
Un lach un flog darvun!

Un nu ock noch en lüttje Lehr,
De gut för jedereen:
Geihst du mal ut to Jott un Beer,
Lat ni din Hus alleen!

Puthähneken

Puthähneken, Puthähneken,
Wat wullt du in min Hoff?
Du plöckst mi all de Blomen af,
Un makst dat gar to groff!

Loop wedder na de annern hin,
Se hebbt di all verlarn!
Hier is ock nix för di to finn,
Husch! rut ut minen Gardn!

Puthähneken kröp ünnern Tun,
Un krabbel sick hendör,
Dar keem'n de Dorns em in de Dun!
Wa piep dat lüttje Gör!

Un als dat bi de annern weer,
Wa leeg weer em to Mot!
Lütt Put huck trurig an de Eer,
Un meen, he weer all dot!

Dar hett oll Kluksch ehr Kind verbunn'n!
Un drauht gar mit de Ro'!
Un Kikriki, de neeg bi stunn,
Hett ock noch schull'n darto:

Dat kummt darvun, du eisch lütt Put,
Büst gar keen Mitlid'n wert!
Un neihst uns nu noch eenmal ut,
Denn kriggst wat op din Steert!

*