Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Wihnachabend

So still un sach, so still un sach,
Als wenn dar buten Predigt weer;
De Schummerntid verdrängt den Dag,
Un düster ward de Eer;

Un baben schient vun'n Himmelssaal
Veel dusend Lichter över't Feld,
Un Engeln swevt dar op un dal
Mit Gaben dör' de Welt.

Un weest du ni, wat dat bedüd,
Wenn so en Engel kummt un geiht?
Dat is de Tid, dat is de Tid
Vull luter Seligkeit!

Denn wo he keem, un wo he weer,
Dar steiht de Dannbom hell un grön,
Dar is keen Leid, keen Kummer mehr,
Un nix als Lust to sehn.

Nu's Tid! – süh dar, – nu kamt se an!
O, töv un freu di'n Ogenblick!
Se bedt, se fohlt de lütten Hann
Un lacht vör luter Glück.

Un denn en Larm, und denn en Lust,
Wo Vader oder Moder steiht; –
Veel dusend Dank! un Kuß um Kuß!
Dat't sülbn de Engeln freut!

Un sühst du wull de Öllern stahn,
So still un sachen? – süh, se meent,
De Lichter makt de Ogen tran'n,
Un markt ni, dat se weent.

Denn ward so grot dat lütte Hart,
Un hin is all uns' Gram un Leid;
Denn föhlt wi, dat wi Kinner ward
Un uns als Kinner freut. –

Wat schient so hell? – de witte Snee,
Dat blanke Is vull Winterblom;
O, denk daran! – de Not deit weh;
Du kreegst ja doch din Bom.

O, denk daran! – wa mennigeen
Geiht hungrig betteln op de Strat
Un kann de hellen Lichter sehn
Un alle Pracht un Staat.

Wa mennigeen weent in sin Not,
Wenn annre lacht in Hüll un Füll;
He kreeg keen Brot, he hett keen Brod
Un bewert lud vör Küll.

Kunn em denn dar keen Engel sinn?
O ja! – Dar hett wull ock een stahn;
Di bröch he man de Freuden 'rin,
Den annern bröch he Tran! –

O, denk daran! un do din Best';
Du kreegst so riklich; – stah em bi!
Bring't sülbn heröwer: »Fröhlich Fest!
Dat schickt uns' Herrgott di!«

Un wenn he denn so selig lacht,
Als wüß vun gar keen Leid sin Hart,
Un denn de Hann di drückt, – – gev acht,
Wa wunnerbar di ward!

Dat löppt di dör' de Boß so warm,
Müchst ween'n un lachen, – – seggst keen Wort,
Du müchst em holn in beide Arm
Un slikst di lisen fort. –

Un weest du ni, wat dat bedüdt?
Dat is de Freud an't gude Wark!
Un morgen, wenn de Klocken lüdt,
Dann gah man still to Kark.

*