InhaltInhalt
- Johann Meyer
- Widmung
- Vaderhus un Modersprak
- Kennst du dat Land?
- In de Schummern
- O du, min Blom, so rosenrot!
- Du lüttje Deern, so lilgenwitt
- Din steernhell blauen Ogen
- Se sä'n, du weerst so schön un gut
- Wat du mi büst
- Hartleevste min, so still un schön
- Op de Lur
- Nerrn in'n Gard'n
- Günd!
- Adjüs!
- Op'n Karkhoff
- Öwer'n Karkkoff seeg ick geern
- De Wulken
- De lütten, lütten Steern
- Ick wull, ick harr di nümmer sehn
- Gung Abends still to Rau de Dag
- O, söte Nacht!
- In de Nacht
- Du!
- In'n Mai
- Vörsummer
- Vörjahrsmorrn
- Vörjakr
- De Summer schient in all sin Pracht
- Bald
- In de Wisch
- An't Holt
- Mank't Korn
- De Flasskoppel
- Drusregen
- Bi'n Gewitter
- Min Dörp
- Abends
- Abendleed
- In'n Mandschien
- Gude Nacht!
- Adjüs, min lüttj' Swulken!
- Harsttiden
- Harstgedanken
- In'n Harst
- In'n Winter
- Bi de Weeg
- Weegenleed
- Min Kind
- Wit öwer de Heid
- Modergraff
- Ünner de Koh
- Grotvader
- De Wetfru
- Wes' man ni trurig
- Trost
- O, wo du kannst, dar drög de Tran!
- Antwort
- Verlaten!
- Adjüs!
- Guden Rat
- Min Drom
- Wihnachabend
- Wihnachen
- Niejahrs-Abend
- Ostern
- Juch! morrn is Pingsten!
- Pingsten in de Probsti
- Vermischte Gedichte
- Na Amerika
- An den Vullmacht sin Fru
- De Schäper op de Heiloh
- Lüttj' Köksch
- Günd, achter de Blompütt
- Dar weer mal en Deern
- Herr Paster sin Liese
- Schreeg öwer
- Tonöst
- Min Buerdeern
- Muschekatt
- Lüttj' Mantje
- Achter'n Tappenstrich
- Min Piep
- Min Olsch
- Hans-Narr
- Snider
- Strickers
- En Lüttjen un'n Glas Beer
- Kattenjammer
- Nawerschap
- Regen
- A, de lüttj' Göschen!
- Op'n Höhnerhoff
- Fragen un Antwort
- Wat min Plaseer?
- Du un ick
- Ole Leeder
- De eerste Dracht
- Willkamn, Herr Adebar
- Sündagmorrn
- Buten
- Utflagen
- Min lüttjen Hürslüd
- Min lüttjen Gäst
- Muschü Lünk
- De Swulken
- De Pilz
- Lütt' Imm
- Herr Adbar
- De Snee
- Lüttjen Kram
- Ole Leeder in nie Kleeder
- Suse, min lüttj' Suse!
- De Katt, de seet in'n Neddelbusch!
Autorenseite
<< zurück weiter >>
De Flasskoppel
So fien un krus, so hell und grön,
Als Bökenholt in'n Mai,
Un op un dal, wa still un schön
Un lisen, als en Dei!
Ja, wat en Pracht! noch vull vun Dau,
In Parlen klar un blank;
Un all de Köpp, so himmelblau
Dar baben öwer lank.
Un jede Blom en Honnigschal,
Wat kummt dar nich un stippt?!
Süh, Imm un Fleerlink alltomal,
Wa swarmt se rum un nippt!
Un baben schient so warm de Sünn,
De Lurken singt so lud,
Se fleegt dar rut, se fleegt dar rin
Un hebbt de Nester bu't.
Ja, wat en Pracht! so ewig veel
Vun Knuppen un vull Blom!
Se lacht di an bit in de Seel,
Als Engelsogn in'n Drom.
Du freust di wul; – och, freu di man!
Dat Unglück kummt so gau;– –
Di lacht vellich twee Ogen an,
Wul ebn so smuck un blau; –
Un Leid un Kummer sünd jüm fremd,
Dat Leben is so söt!
Wer weet, wakeen sin Dodenhemd
Darmank all grönt un blöht!
*
<< zurück weiter >>