Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

An den Vullmacht sin Fru

Herrje! Wa geihst du stramm verbi
Un kennst mi gar ni mehr?
Lop du man to, – wat kümmer't mi!
Dat bringt di doch keen Ehr;
Ick weet darum doch, wat ick weet,
Un segg dat apen hin,
Un wenn din Mann ock Vullmacht heet,
Un du Fru Vullmachtin.

Du weest wul doch, dat wi als Görn
Tohopen jümmers weern?
Dat ick en krallen Jung tovörn,
Un du en kralle Deern?
Un weest du noch, – dat Hus in'n Wall?
Un weest noch? ick un du,
Wi wahn'n darin un harrn uns all,
Als weern wi Mann un Fru.

Un weest du noch, als in de Schol
Persepter op de Bank
Di mal gehörig wackeln wull?
Dar smeet ick mi darmank
Un neehm för di de Prügels an;
Un weest du noch, wa veel?! –
De Jungs un Deerns, de seegn sick an
Un dachen wul ehr Deel.

Un weest du noch, als nösten wi
Tohop na'n Prester gingn?
Daröwer leet vun di un mi
En smuckes Leed sick singn!
Un weest du noch? de Nawers meen'n,
Dat weer doch Unrecht ebn,
Dat unse Oln dat still ansehn
Un leten uns betebn.

Un weest du noch to Jott un Beer,
Wer jümmers na di söch?
Un wenn to Enn de Hopphei weer,
Wer denn na Hus di bröch?
Un weest du noch? wa denn ni ful
De Wiwer röhrn de Snut
Un slepen uns herum in't Mul
Als Brüdigam un Brut?

Un weest du noch? ick wurr Soldat,
Dar muss ick fort in'n Krig,
Un weest du noch? dar op de Strat? –
Wa weenst du bitterlich!
Dat weer en Tid in Sus un Brus! –
Un als to Enn de Strit,
Un als ick wedder keem to Hus,
Harrst du – – – den Vullmacht friet!

*