Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

De eerste Dracht

Eerst eben wüllt de Stickbein blöhn,
De eersten na en lange Nacht,
Dar summt ju all um't frische Grön
Un sorgt all för de eerste Dracht.
Warum so'n Hast? warum so'n Il?
Dar flüggt en Fleerlink, gollengehl, –
Wi hebbt keen Rast, wi hebbt keen Wiel,
Un Gold alleen, dat seggt ni veel!

He flattert her, he flattert hin
Un nippt, wo't wat to nippen gifft,
Un süh, dat's ni na unsen Sinn,
Dat he't man för sick sülben drifft. –
Wi nehmt ni mehr vun't leewe Brot,
Um dat wi fleegt ahn' Rast un Ruh,
Ni mehr als eben för uns not,
Un süh, dat anner dat kriggst du!

Lütt' Imm, lütt Imm', dat is wul wahr!
Du mit din Fliet un all din Mot,
Du giffst so recht en Bispill dar
Vun de, de för uns arbeidn do't.
Un mit de Antwort büst parat,
Ick 'löv am Enn, du büst wul gar
En sozialen Demokrat
Un makst mi eerst min Standpunkt klar.

Na nu?! – denn kiek mal bi uns in.
Du mit din Witz un mit din Spott!
Hebbt wi ni ock uns' Königin?
Un hebbt se ni vun'n leewen Gott?
Un weetst du't ock? – du weetst wul nich, –
Wat se alleen för'n Arbeit heit!
Du makst ja blots man din Gedich
Un meenst noch recht, wa schön dat lett!

Du flatterst ock vun Blöt to Blöt,
Vunwegn du wul en Dichter büss,
Un so en Dichter vun Gemöt
Bedenkt ni, wat en Wieser is?!
Gah du man na din Fleerlink!
Süh, Hader is en düstre Wulk! –
Un'n Edelsteen in'n gollen Rink
Dat is en König un sin Volk!

*