Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Muschü Lünk

Gesegnde Mahltid, Muschü Lünk!
Nu japp man mal un reck de Flünk:
Wa hest du nickt, wa hest du pickt
Un di de Dun mit Grüttkorn spickt;
Herrje noch mal! wa rund un stiv
Un pruppen vull dat lüttje Liv.

Na, na! – ick günn di't hartlich geern,
Wi wüllt uns darum ni vertörn.
De Höhner krigt wul sacht ehr Maat,
Wenn jüm ock mal to Disch mit gaht;
Doch seeg di vör, – dat ra' ick di!
Kriggt di de Hahn – denn is't verbi.

Ne, töv! du dörfst mi noch ni fort,
Hol! stopp! – wi snackt noch eerst en Wort.
Wa weer't, wenn ick na Recht un Ehr
Di eerst noch mal den Lex verhör?
Du hest't förwahr all lang to gud,
Un endlich mutt't dar doch mal 'rut.

He! weest wul noch, du Spitzbov, du?
Vergangen Jahr? – dar dreeben ju
Sick jümmers 'rum, to stehln un robn,
Un seeten in min Kassbeinbom;
Dat tog mi richtig in de Gall;
Min smucken Bein, – jüm stohln se all.

Un denn min Blomsaat, wat ick seit, –
Hebbt jüm mi't ni heruter kleit?!
Hebbt jüm mi ni de Wicken halt
Un all min smucken Arfen pahlt?!
Ei, harr ick blots en Knappbüss hatt,
Jüm harrn den Deuwel kreegn in't Gatt!

Des Morrns – ick leeg noch in de Dös', –
Denn sitt jüm Äs' all op de Äs'
Un makt en Snack un makt en Larm,
Als wulln dar dusend Immstöck swarmn,
Als weer dar Gill, als harrn jüm Bol,
Dar slap mal bi so'n Judenschol!

Man kann sin egen Wort ni hörn
Vor luter Larm un Räsonneern!
Keen Keesfot un keen Kinnerbeer,
Un wenn ock allns besapen weer,
Un alle Wiver dun un vull,
Is halv so slimm un halv so dull!

Un denn din Rock, – bekiek di mal,
Dat is doch richtig en Skandal!
So pudelrug un schitig swatt.
Als harrn se di in 'n Rünnsteen hatt.
Op't Water hest du't wul ni gut,
Sunst wusch du sach din Steert mal ut.

Un öwerall de Näs' darmank,
Un jümmers Strit un jümmers Stank;
Jüm haut sick scheev un kloppt sick mör
Un wackelt sick na Noten dör';
Dar günd in'n Tun, – ick heff't wul sehn,
Bischuerns twintig Stück op een.

Un all de Löcker in min Dack, –
Wer hett se makt? – dat Spatzenpack!
De ganze Ös', se bummelt vull
Vun Band und Palten, Dun un Wull;
Jüm stehlt een allns! – dar hangt förwahr
Min Olsch ehr afsett Nachtmütz gar!

Un denn so trag un denn so ful,
Un jümmers vull dat grote Mul!
Un sünd de lüttjen Swülken kamn,
Hebbt Spatzen all de Nester nahmn;
Wat hölp't?! – lüttj' Swulk, de mutt sick finn,
Herr Spatz de seggt: wi togn all in.

Un recht eerst mit'n Ehestand,
Dar driv jüm nix als Sünn un Schand,
Ick weet dat wul, ick heff't wul mark,
Keen Preester is dar un keen Kark, –
Un doch dar babn in't Adbarnest
All' Näslank hebbt de Spatzen Köst!

Ne, wat to dull is, is to dull!
Un wenn sick't jüst mal drapen schull,
Dat ick de Büss vun Nawer kreeg,
O weh, min Sit! – denn gung jüm't leeg! –
Süh so! – nu mark't – un scheer di weg
Un segg't de annern, wat ick segg! –

*