Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

De Pilz

De Pilz, de is to Ansehn kam
Bi alle Herrn Naturbetrachter,
Doch an den ganzen Pilzenkram,
Bi Licht besehn, wat is darachter?!

Den Glückspilz lat ick mi gefalln.
De deit doch wider sunst keen Schaden,
He ward man blot beneidt vun alln,
Wil alles em so schön geraden.

Un denn noch een, de Schampinjon,
De mag mintwegn dar buten huken,
Dar hebbt wi Menschen doch wat vun,
Wie künnt em in de Sos' verbruken!

Den Gizpilz awers heff ick dick,
De lett den Kees un fritt de Milben!
De Doria is op'n Prick
Nix anners, als de Düwel sülben!

Bi'n Mistbarg steiht de Poggenstohl,
En groten Slapphot driggt de Bengel,
He spegelt sick in'n Addelpohl
Un meent wul gar, he weer en Engel.

Den Düwel ock! – wo he gedeiht,
Möt Dokter hölpen un Aptheker,
Denn wo so'n Slapphot wuchern deit,
Wart Gift brut, dat is eenmal seker!

Un denn noch een, – de's ock keen Lamm,
Vunwegn sin Appetit bi't Eten, –
De Hungerlider is de Swamm,
He deit uns ganze Hüs' opfreten!

Nu awers kamt de lüttjen all,
De sick vermehrt in grote Scharen,
Un de so veel, dat noch keen Tall,
Wa veel se sünd, uns kunn verklaren.

De Herr Geheimrat Bockendahl
Föhrt Krieg mit düsse Menschenplackers
Un hett uns in den Wriedt'schen Saal
Wat Schön's vertellt vun düsse Rackers.

In Stoff dar drivt se ück herum
Un sitt in't Water, dat wi drinken,
Un op de Appeln, an de Blumm,
Un op de Wuss un an den Schinken.

Se lurt di in de Stratenrinn,
Du pettst se hupenwis' mit Föten,
Du athenst mit de Luft se in,
Un kannst dat Düwelstüg ni möten.

Se sitt in'n Fotborrn, an de Wann
Un an den Rock un in sin Taschen,
Du driggst se ock mit an de Hann
Un mußt se darum flidig waschen.

Un hest du just keen kahlen Kopp
Mit Plackens oder Mandschienstreken,
Un sitt noch welke Haar darop.
So künnt se sick darin versteken.

Un keest mal wat in't Botterfatt,
Un gährt dat op de Suckersaken,
Un schimmelt in de Kruken wat,
So is't en Pilz, de dat verbraken.

Un Masseln, Scharlach, Diphterie,
Un Milzbrand oder Lopenfüer,
En Pilz is allemal dabi,
Un guden Rat denn jümmers düer.

Un Typhus, Pocken, Cholera,–
Nu bed ick een um Gotteswillen!
Dat Deert is allerwegen da,
Sogar de Swind hett ehr Bazillen!

Un liggst du mal un hest de Jicht,
Ganz lenterlahm in alle Knökeln,
So is vellicht de Bösewicht
En Pilz, de in di 'rum deit spökeln.

Wa mennig een hett nich all rungn
Mit so'n verfluchten Pilz-Karnickel!
Un de dit Pilzenleed hett sung'n.
Den harrn se ock all mal bi'n Wickel.

Un Salizil sluck he statt Beer, –
Veer Weeken lang dur dat Vergnögen,
Wa gung de Stackelsmann tokehr
Un kunn doch blots den Kopp man rögen!

Un wüßt du geern, wasück he heet,
He seggt di't ni, he dörf't ni wagen,
Wenn't de verfluchten Pilzen seht.
Denn krigt se em noch mal bi'n Kragen!

*