Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

De Schäper op de Heiloh

Ick hö' de Schap – ick heet Johann,
Ick driv vergnögt min Rasselbann
Des Morgens froh, des Abends lat
Mit Fleut un Tuthorn langs de Strat.
Ick tut un fleut, – ick fleut un tut
To Dörpen 'rin, – to Dörpen 'rut;
Mi geiht de heele Welt nix an,
Ick hö' de Schap, – ick heet Johann,
Vün Schäper op de Heiloh.

Un wenn ick morgens kam un tut,
Denn lat de Deerns de Schap herut;
De Burvagt hett den grötsten Stall, –
Un Burvagts Trin, de kennt mi all;
Se füllt mi heemlich gau de Flasch,
Se stickt mi'n Pannkok in de Tasch, –
Se lacht mi rein so fründlich an.
Als wull se seggn: ach, weer ick man
Fru Schäpersch op de Heiloh!

Un hett se't da'n, – ja, denn hallo!
Man lustig vörwärts, lustig to!
De Hahn, de kreiht, – de Spreen, de singt,
De Schap, de blarrt, – de Lammer springt,
Un Spitz, de jagt dar op un dal
De Reeg hinlank als General.
So driv ick tidig mit de Sünn
All in de schöne Welt herin.
Als Schäper op de Heiloh!

De schöne Welt? – ach, ja! – so schön!
So sünnschienhell, so blau un grön!
Un weer't ock man op Heilohfeld,
Se's dochen schön, de schöne Welt!
Kumm mit herut un freu di man
Un bed' den leewen Herrgott an!
He hett sin Pracht, he hett sin Flor
Ock buten öwer't brune Moor,
Bi'n Schäper op de Heiloh.

Dar grönt dat Moos so hell un krus.
Dar waßt de Krammbein op'n Klus,
Dar hangt de Dun so witt un fien,
Dar stecht de Brahm in Blöt to schien'n
Un blaue Lilgn, – un Nelkenblöm,
Un alle Blom, de ni to nönm!
Un dör' de rosenrode Heid
Dar gah ick denn un heff min Freud
Als Schäper op de Heiloh.

De Tüten fleut, de Lünken snackt,
De Iritsch singt, de Pögg, de quackt.
De Kukuk lacht un lett sick hörn,
De Adbar geiht in't Ret spazeern,
De Wachtel röppt, de Kiwitt larmt.
De Hummel brummt, de Imm, de swarmt,
Juch! – wat en Lust de Feern henlank!
Un ick so seelnvergnögt darmank
Als Schäper op de Heiloh.

Un kam ick abends denn na Hus,
Wenn öwer't Moor de Voß all brus,
So finnt de Schap alleen den Stall, –
Un jümmers lütter ward de Tall.
De Burvagt kriggt den letzten Rest, –
Bi'n Burvagt kummt dat Allerbest!
Dar lohnt't en Dütjen vun Kathrin,
Dar steiht dar an de Mür to frien
De Schäper op de Heiloh.

Uns' König hört dat ganze Land,
Sin Stand, dat is de höchste Stand;
He driggt en Kron vun Edelsteen,
Un wat he will, dat mutt geschehn;
Als weer he gar uns' Herrgott lik,
So prächtig un so grot un rik!
Wat för'n Verschäl, – nu bed' ick di!
Mit em als König, – un mit mi,
Als Schäper up de Heiloh!

Doch keem he gar un bo' mi't an
Un sä: Kumm, tusch mit mi, Johann!
Dar is de Kron vun Edelsteen,
Wes' König, – lat mi Schäper we'n, –
So sä ick ne! – ick sä't förwahr!
So'n gollen Kron is veel to swar;
Ick bün ja glücklich op min Feld,
Ick bün ja König in min Welt,
Als Schäper op de Heiloh.

Komp.: 1 st. v. Cl. Serpenthien.

*