Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Antwort

Du fragst mi, wat ick grüwel?
Man weg, man weg to'n Düwel
Mit all de Nücken un de Grilln!
De Regen klatsch de Ruten,
De Sturmwind sust dar buten, –
Kumm her, – wi wüllt de Gläs mal fülln!

Un nösten schast du't weten,
Wat uns vunanner reten;
Wa is dat düster, – hu, mi grut!
Ick mutt mi eerst vermünnern;
So'n Win kann smö'n un linnern,
Man los! – hör to! – drink ut, drink ut!

Uns' Olen, de weern Nawers,
Un wahn tohopen, – awers
Se – op'n Hoff, wi – in de Kat.
Se harrn de een man kregen, –
Wi awers, mi weern negen
Un arm, – un se harrn Öwermaat.

Wi seegn uns doch ni minner
Un speln tohop als Kinner
In'n Hoff un an'n Kastanjenbom;
Wi streken dör' de Koppeln,
Wi söchen langs de Stoppeln
Bald Vagelnester un bald Blom.

Un Hand in Hand tohopen
Hebbt wi dat Holt dörlopen
Na Lilgn un Oschen hin un her.
Ick bröch ehr bunte Strüscher,
Ick plöck ehr Bickbeinbüscher,
Ick söch de Nöt un geev se ehr.

Se flog di als de Swulken,
Se swev di als de Wulken,
Ehr Ogn, de weern so düsterbrun!
Als Rosen weern de Backen,
So witt als Snee de Nacken,
Un de ehr seeg, – de kunn ni ruhn.

So wurrn wi grot, wi beiden,
In ehr leegn all min Freuden;
Wasück dat keem, – ick weet't ni mehr,
Se harr för mi ehr Leben,
Un ick min See! hingeben,
Un weer't an'n Düwel we'n, för ehr.

Dar wurrn dat annre Tiden,
Dar keem de Krieg vun'n Süden
Un reet mi mit, – ick wurr Soldat;
Wi harrn uns lang tofaten
Un kunn uns ni verlaten
Un stunn un ween'n dar op de Strat.

Un nu? – wat nösten wider? –
Man still! – mi bevt de Glider,
Denk ick daran, ick schüm in Wut.
Se muss en annern nehmen;
Se swunn darhin in Grämen, –
Un mit ehr Glück weer't ewig ut.

Hörst du dat Wedder grusen?
Hörst du den Sturmwind susen?
Dat is en Nacht, de paßt darbi!
Man weg mit Grilln un Nücken!
Un reet dat Hart in Stücken.
Kumm her! stöt an! un drink mit mi!

So'n Win de köhlt, – man rünner!
Op ehr, op ehr, man jümmer;
Vunabnd so gut, als mal vör Jahrn.
Se – leet all lang den annern;
Ick – mutt de Welt dörwannern;
Un – buten slöppt, wat ick verlarn.

*