Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Min lüttjen Hürslüd

Willkamn, lüttj' Swulk, lüttj' Swulk so klok!
Willkamn, lüttj' Ackermann, so drok!
Lüttj' Swulk so slau, lüttj' Wippsteert blau,
Wa weern ju slau, wa weern ju slau!
Dat Hus weer klar, un nüms weer dar,
Dat pass jüm wul verdeuwelt rar.

Dar keem jüm an mit Sack um Pack
Un budn de Nester ünner't Dack;
Mi dünkt förwahr, de Tid is dür,
Wasücken steiht't denn mit de Hür? –
Na, kiekt mi man so bang nich an,
Ick spaß ja blots un meen ja man.

Ick schrap se sacht alleen tosamn,
Blivt ju man hier in Gottes Namn.
Mit't leewe Brot hett't sacht keen Not,
Un Platz is ock in'n Öwerflot,
Willkamn denn! un noch mal willkamn,
Min lüttjen Hürslüd beid dar babn!

Is't nich en Lust, is't nich en Freud
Twee Nawers so in Eenigkeit?
Un beid dat lüttje Nest vull Segn;
Hier veer, – dar fief, – tohopen negn;
Lüttj' Gehlnipps all, – ei süh, ei süh.
Ick heff wul hört de Pieperi.

So weer dat eerst all forts wat Gud's,
Wat ick hier funn in't nie Hus,
En Swulkennest, – Persepter seggt,
Un ol Persepter hett wul Recht:
Nehmt ja kein Schwalbennest mir aus,
Die Schwalbe bringt das Glück in's Haus.

Dat Glück in't Hus! – hest't hört, lüttj' Swulk?
Du flüggst ja lustig dör' de Wulk,
Un dröppst du'n lüttjen Engel an,
So gröt em smuck un segg em man:
Sühst wull dat Hus dar nerrn? – süh dar!
Dar wahn ick – – segn du't alle Jahr.

Un du, min lüttje Wippsteert blau,
Du büst so flink to Been, so gau,
Du kunnst wul ock för't frie Wahn'
Tonöst mal för mi Warvschap gahn,
Nöst meen ick, wenn din Lüttjen grot,
Un wenn jüm mcdder reisen do't.

Süh, wid vun hier, in't flache Land,
Dar wahn ick mal un weer bekannt,
An't gröne Holt, dar wo de Stör
De smucken Wischen löppt hindör',
Un kannst den Ort alleen ni finn,
So wis't di sacht lüttj' Swulk darhin.

Un wis't di ock wul sacht dat Hus'
Wo du vellicht tonöst mal bu'st.
Dar baben is en lüttje Stuv,
Un in de Stuv en witte Duv, –
Dar fleegt mi mal an't Fenster dal,
Un gröt ehr hunnert dusend mal.

Un sät: Wi kamt un schulln di seggn,
Wa he nach jümmers na di leng,
Wi kennt em gut, denn an de Mür,
Dar seeten wi bi em to Hür,
Un just, als wi op Reisen gungn,
Dar hett he di dit Leed noch sungn.

Du hest't wul sacht in't Blatt all sehn.
He sä ock noch, dat gung em schön,
He harr ni lang dat Glück eerst söcht,
De lüttjen Vageln harrn't all bröcht,
Dar feil man een, – du wüss Bescheed,
Un wüss ja ock, wasück se heet!

*