Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Gottfried von Straßburg

Tristan

nu die inneren begunden
ir lantbaniere erkennen,
ir zeichen hoeren nennen,
si begunden ir rûm wîten,
ûz an die wîte rîten.
Tristan lie vaste strîten gân.
dâ wart michel schade getân
an den lantgesellen.
vâhen unde vellen,
slahen unde stechen,
daz begunde ir schar durchbrechen
ze beiden sîten in dem her
und brâhte s' ouch daz ûzer wer,
daz die zwô cumpanîe
« schevelier Parmenîe! «
sô vil geriefen unde getriben.
des wâren s' âne wer beliben.
under in was wer noch kêre
noch keines strîtes mêre
wan tuschen unde vliehen,
zogen unde ziehen
wider bürge und wider walt.
der strît der wart dâ manicvalt.
ir vluht was ir meistiu wer
und vür den tôt ir bestiu ner.
Nu disiu schunfentiure ergie,
diu ritterschaft sich nider lie
und nâmen herberge sâ.
und die von ir gesinde dâ
ze velde lâgen erslagen,
die hiezen sî ze grabe tragen.
jene, die dâ wunt wâren,
die hiezen sî ûf bâren
und kêrten wider ze lande.
hie mite sô was Tristande
sîn lêhen und sîn sunderlant
verlihen ûz sîn selbes hant.
er was von dem hêrre unde man,
von dem sîn vater nie niht gewan.
sus haete er sich verrihtet
und al sîn dinc beslihtet:
verrihtet an dem guote,
beslihtet an dem muote.
sîn unreht daz was allez reht,
sîn swaerer muot lîht unde sleht.
er haete dô ze sîner hant
sînes vater erbe und al sîn lant
unversprochenlîche unde alsô,
daz nieman in den zîten dô
ansprâche haete an kein sîn guot.
hie mite sô kêrte er sînen muot,
als ime gebôt und ime geriet
sîn oeheim, dô er von im schiet,
hin wider ze Curnewâle
und enmohte ouch von Rûâle
niht gewenden sîn gemüete,
der alsô manege güete
mit veterlîcher staete
an ime erzeiget haete.
sîn herze daz lac starke
an Rûal unde an Marke.
an disen zwein was al sîn sin.
der sin stuont ime her unde hin.
Nu spreche ein saeliger man:
der saelige Tristan
wie gewirbet er nû hie zuo,
daz er in beiden rehte tuo
und lône ietwederem, alse er sol?
iuwer iegelîch der weiz daz wol:
ern kan daz niemer bewarn,
ern müeze ir einen lâzen varn
und bî dem andern bestân.
lât hoeren, wie sol ez ergân?
vert er ze Curnewâle wider,
sô leit er Parmenîe nider
an aller sîner werdekeit
und ist ouch Rûal nider geleit
an vröuden unde an muote,
an allem dem guote,
von dem sîn wunne solte gân.
und wil er aber dâ bestân,
sone wil er sich niht kêren
ze hoeheren êren
und übergât ouch Markes rât,
an dem al sîn êre stât.
wie sol er sich hier an bewarn?
weiz got dâ muoz er wider varn.
daz sol man ime billîchen.
er sol an êren rîchen
und stîgen an dem muote,
wil ez sich ime ze guote
und ouch ze saelden kêren.
er sol wol aller êren
billîche muoten unde gern.
wil ouch in saelde der gewern,
des hât sî reht, daz sî daz tuo,
wan al sîn muot der stât dar zuo.
Tristan der sinnerîche
der kam vil sinneclîche
sînes willen über ein,