He weer ni krank, un doch ni recht,
He leeg, un harr keen Rau,
De an sin Bett seet, weer sin Knecht,
Ok de weer old un grau.

He seggt: Vertell mi wat Jehann!
Denn klæn de vun toværn,
Un as se beid noch Burßen weern
Un Jungs un halwe Gærn. 335

He hör em to as na en Leed,
As wenn he Wunner hör,
He lȩv noch mal de schöne Tid
Un frei se noch mal dær.

Denn sä he: Nu is't nog Jehann,
Ik föhl, nu kumt uns Herr.
Do mak he sacht de Ogen to,
He much toletz ni mehr.