Mi düch, de Rosen inne Heck
Weern bleek bi din Gesich,
De blaue Hȩben æwer mi
Weer as din Ogen nich.

Du säst »ade«, un »Glück to'r Reis'«,
As gung 't to Danz un Beer;
Ik hör, as lach de helle Dag
Mi fröhlich achterhȩr. –

De Rosen inne Heck, Marie,
De blöht hier noch as do,
Un Rosen op din Graff, Marie,
De blöht nu ȩben so.

Din blauen Ogen glänzt ni mehr,
Din Lachen is verstummt;
Hier steit en stille Karkhofsport
Vær den, de wedder kumt.