Smuck war dat inn Garn,
Dat Unkrut drev Ranken,
Käfer lepen, de blanken,
Fleerlinken danzen,
Tulken steken as op Lanzen.

Dar seten wi!
Slapri un dun
Seten de Spatzen in Tun. 233

Awer derachter weer en Hus
Oldmodsch un krus.
De Arkner hung scheef,
Dat Finster weer beklȩvt. –
Un apen keem dat,
Un herut keem en Kopp
Mit Snipp un Schehdok op,
Ok noch en Hüll
Un en Brill,
Un en Ul lang herut,
Un stöv de kattun Værhang ut.

Wa flogen de Spatzen!
Un wi vertelln vun de ol Schuhu,
Harr en Ul inne Hand, en Gesicht as en Fru,
Harr de Kralln as en Katt, inne Mund keen Tähn,
Un hal all de Kinner de bös don dȩn.

Weer se dat?
Awer de Katt! –
Ut Finster keem se,
Ritut neem se,.
Langs Dack lank,
Dal in den Husgank!
Un hulterdepulter
Smeet ol Hans Wulter,
De Nachtwächter, mit Hurrah
Ȩr de Ul achterna!

Och wa mak he uns bang!
Un lang
Seten wi dar un schudern inn Sünnschin!
Un vertelln vun de Nacht.
Un de Böse sin Macht, 234
Un de Tid, un de Dod,
Un den lewen lewenGott. –

Baben wahn he!
De Wulken trocken witt,
Unse Seel trock mit.

O Welt, wa büst du schön!
O Fröhjahr, wa grön!
O Kinnerhart, wa fram!
Un schöner as't alltosam!