»Min Dochder, min Marleneken,
De danzt in Garn alleen,
De danzt dar mit Puthöneken,
De is noch vȩls to kleen!«

Och, is dat lütt Puthöneken,
De kluckert inne Löw?
Och, is dat lütt Marleneken
Verstickt sik vær de Hæv?

Un wenn dat nachts ant Finster tippt,
Um Meddernacht Klock Een,
So is dat lütt Marleen, de hüppt
Na'n Garn un danzt alleen!!