Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Der Poschtilliõn

Hôscht au den Postknecht kennt, den groba,
Den G'schwelle uf der Poschtkutsch' droba?
Er sitzt a wenga g'spannt em Rock,
Stolz wia a-n-Erbprenz uf seim Bock.
Seĩn Kopf glitzt wia Karfonkelsteĩn,
En jedem Wirtshaus kehrt er eĩn. –
Jetz suscht em Denscht, dô ischt er guat
Ond für sein Herra-n-uf der Huat,
Em Stand send proper Roß ond Karra,
Oms Trenkgeld lôt er nia kein fahra,
Ond will ãnr, wird er grob ond wild,
Drom hent s'em amôl en Possa g'spielt:
Se setza, wia's nõ Nacht ischt g'seĩn,
En Strohmãn en sein Waga neĩn.
Bald druf gôht's ab, er kommt derher
Ond sieht den blende Pataschēr.
»Wia,« sait er, »hent ar keĩn Billett?«
Der drenn em Waga regt se net.
»I frôg, ob Sia kein Postscheĩn häba?«
Der drenn zeigt all'weil nõ keĩn Leba.
Jetz langt er nôch am ond spürt glei,
Was der drenn für a Landsmãn sei.
Er schmeißt an, was er schmeißa kãn,
Em Zorn ans nächschte Hauseck nãn.
»Pfui Teufel nõ môl,« hôt er g'sait,
»Dô möcht mer! Send des au nõ Leut'?
Keĩn Forcht ischt mai ond Religiõn,
Dô sei der Guguk Poschtilliõn!«