Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Dat Gewitter.

De Vagel sitt so sacht un still,
He weet ni recht, wohin he will;
Dat kummt so swar un swart daher,
Un in de Wulken hangt en Meer;
Nu hör mal, wa dat sust un grollt!
Un wa vun feern de Dunner rollt!

In'n Küsel fahrt de Wind tohöch,
Un Stoff un dröge Bläder fleegt;
Nu süh doch mal de Wulken jagn!
Dat will mi gar ni recht behagn;
Süh, wa se utenanner gaht.
Koppüwer un koppünner staht!

So wahr uns Gott vör alle Not!
Dar blitz dat all so fürig rot!
Dat dröhnt un bollert Knall um Knall!
De Döhrn un Fenstern klötert all!
Nu süh den Jung mal in de Dei!
He slüpt – dat is em eenerlei. –

Se lüdt de Klocken mit Gewalt!
Wat hölp't? – dat leggt sick ni so bald,
Dat feilt ock noch! dat's so all dull!
Se lüdt een noch de Ohren vull. –
Dat weer en Slag! – ei, süh doch mal!
Hölp Gott, de flog in Gaardn hindal!

Süh dar! de Jung, de slöppt noch still,
He denkt: wi staht in Gottes Will,
So hett't keen Not – dar babn is een,
De lett't wul sacht vöröwer tehn!
He drömt un duselt wedder fort
Un denkt: uns' Herrgott hett dat Wort.

O, seegst du ebn den hellen Strahl?
De slog dar seker ock hindal!
Nu kummt't! – dat geiht een dör un dör
Lop 'rut un klapp de Laden vör!
Datt's akkurat als mal vör Jahrn;
Gu'n Nacht, du smucke Weetenarn'!

Dat prasselt all op't Karkendack,
Un rasselt, dat de Fenstern knackt,
Un hört nich op, – dat Gott erbarm!
Nu sünd wi medder bettelarm!
Dat meen'n wi darmals ock, un doch
Wurr't dar tonöst so temlich noch. –

Süh dar! de Jung, de slöppt noch still,
Un hagelt't ock, so dull als't will.
He denkt: mit Ween'n is doch nix da'n,
Min Deel, dat bliss wul sacht noch stahn; –
Nu ja, – he kreeg ock jümmers war
Un wurr, Gott Lof! noch jümmers satt.

O, gev uns Gott en Kinnersinn!
Dar's groten Trost un Segen in
Se trut op Gott un slapt dar still,
Un menn't ock Füer regen will; –
Ja, ja! dar ward de Spruch doch wahr,
De vun sin Engeln in Gefahr.

Ei süh! wo is dat Wedder blebn?
Dar steiht de Sünn an'n blauen Hebn;
Kummst gar to lat! – willkamm jedoch!
»Ei,« seggt se, »ne! dat's früh genog.
Dar steiht noch mennig Halm un waßt,
Un mennig Appel sitt noch fast!«

Putz Blix! de Jung is ock all wak,
Nu süh, wat he för Ogen makt!
Kit, Petje, kik dar buten hin!
Dar smöllt de Hagel in de Sünn! –
He lacht, de lüttje Petjemann!
Gah! – röhr em gau sin Möschen an!