Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Widmung

Herr Johann Peter, mit Verlöv, ick heff
En lüttj' Geschenk för di, un wenn't gefallt,
Wul gar en lüttje Freud! doch is't ni veel,
En Hand vull Blom – wat schull't ock anners we'n
För een, de ni mehr hier un den man doch
Sin Lebenlang ni mehr vergeten kann.

Wa geiht di't denn? un smeckt di de Rosin',
De't baben gifft? – mi düch, ick kunn di sehn,
Wa du so langs de smucke Melkstrat geihst
Un mit de Engeln snackst, – se kennt di ja
Vun'n Feldbarg her, als du verbistert weerst
Un in de sülwern Schal dat Water halst
Un richtig denn tonöst den annern Morgen
Bi'n Vetter ankeemst ahn' de Prüschendos'.

Dat's lang all her! un hel veel is bideß
Hier nerrn passeert', un wenn du't nich all wüßt,
Wat kunn 'ck di allns vertelln! – Hest't denn ni hört?
Wa hebbt se schaten, dat de Himmel bevt,
Un hebbt dar öwer'n Rhein din Nawer Franz
Dat Jack verneiht, – un Dütschland hett sin Kaiser!

Un wenn di't freut, wa schull di't ock ni freun!
Denn wes' so gut un be' den leewen Gott
För em un für sin Rik um Heil un Segen.

Un wat ick noch man seggn mull un ni leegn,
Dat's recht! un nu vunwegn de Iserbahn.
Geiht't babn denn ock all so för Damp? – Bi Ju
Dar hebbt wul man de Engeln Flünk, – bi uns
Dar sitt s' all an de Räd', – un't feilt man noch,
Dat wi se harrn, – wer weet, wa lang dat wahrt, –
En jeder brukt se to sin letzte Reis',
Hölp Gott un stah em bi, dat he se kriggt,
Sunst geiht't ja ni na babn!

Un hest't all hört?

De Papst is dod! – Heff Gott em selig! – Ja;
He flök en beten gar to dull, un denn,
Du büst ja ock doch malinst Preester we'n
Un nöft gar Supperndent, un weest doch ock,
Wat in de Bibel steiht, – ick wull man seggn:
Unfehlbar – – prost de Mahltid!

Appropos'!

Segg', holt Ju babn denn ock den Kladdradatsch?
Un tikst du mal mit rin? – un kennst em ock?
En Kerl, als en Eek, – un op'n Kopp
Dree lüttje Spieln, sunst allens röttenkahl. –
Doch wat ick man noch seggn wull un ni leegn,
Dat's recht! un nu vunwegn den Telegraph.
Nun Kiel bit na Berlin is man en Rupps,
Un ünner't Water na Amerika
Schriu s' all ahn' Black un Feddei sick en Breef.
Weer't Porto ni so dür, – min Broder Heinrich
In San Franzisko harr all lang een kregn.

Wat seggst du? – he? un geih't bi Ju dar haben,
Als nerrn bi uns, denn nimm mal 'n Telephon
Un segg mal wat! – – – –

Na nu!? – am Enn wul gar!
Wer weet't – dat's meist, als klung mi wat in't Ohr,
Mi düch, als wenn du't weerst, – ick kenn din Stimm,
Ob ick ehr kenn! – Mi düch, als wenn du lachst,
Un ma du säst: »Wes' ni so dumm, Johann!
»Süh, Blitz un Nunner, – na, is't denn ni wahr?
»Dat is den leewen Gott sin Telegraph,
»Un dat kummt anners, sett He'n mal in'n Gang!
»Hest't denn ni sehn, wa't kummt, un hest ni bevt?
»In'n hellilichten, roden Füerstrahl
»Vun'n Himmel na de Eer! – Bewahr uns Gott!
»Un hölp uns Gott! – wo't hingeiht, waßt keen Gras!

»Ja, süh, un denn vunwegn den Telephon,
»Wat deist di dick? – dat hebbt wi doch all lang.
»Süh, snackt denn ni de leewe Gott mit di
»Dag ut, Dag in? – un hest denn keen Geweten?
»Un brummt't ni jümmers los in eener Tour?
»Un seggt di't ni, wenn du bischuerns mal
»En Seidel mehr drinkst, als du drinken schullst,
» Johann, nimm di in acht! – –,Un hett de Mensch
»Dat Schicksal ni? – sin Kummer un sin Freud?
»Un kummt nich allns vun babn? – ick wull man seggn,
»So telephont de leewe Gott mit Ju!
»Un wenn du acht giffft, schullst Em denn ni hörn?
»Süh, snackt He ni mit di, wanebn du büst
»Un geihst un steihst? – in'n Düstern un bi Dag?
»In'n Sünnschien un in'n Regen un in'n Wind,
»Op't Feld un in de Wisch, in't gröne Holt?
»In't swarte Moor un op de brune Heid?
»Un mank de Blom in'n Gaardn – un in de Bibel?

»De Blom in'n Gaardn, – –dar fall't mi't wedder in!
»Vunwegn de Blom! – mat säst du man noch eben?
»Mi düch, du snackst vun Blom, – un keemst mi doch
»Ganz ut'n Tex, – un steekst mi richtig an;
»Dat kummt vun de verdammte Poletik!« – – –

Herr Johann Peter, mit Verlöv, jawul!
Vunwegn de Blom, – hest babn denn keen Kalenner
Un weest ni, wat wi schrivt? – un hebbt di ni
De lüttjen Engel ock all gratuleert
Un ock wat bröcht, – un'n Lüttjen mit di drunken?
Wi schrivt ja doch vundag den teinten März! –

Na? he! – wat seggst du nu? – Twars harr ick geern
Di ock en Koken schenkt un ock darto
En Buddel Kirschen oder so wat Guds,
Un'n smucke Piep un'n schöne Kist Zigarrn,
Wa harrst du di wul freut! – dat harrst! – alleen
Für een, de lang, ach! lang all ni mehr hier,
Wat hebbt wi anners, als'en Handvull Blom?!

Dar sünd se denn, so nimm se fründlich hin!
Du kennst se all, de Nelken un de Rosen,
De Pingstblom un Vergißmeinnich un Lilgn,
Un sühst un weest, ut wat för'n Gaardn se sünd,
O, wat för'n Gaardn! – – –

Wa heff ick dar so faken
In luter Duft un Licht un Farbenpracht
En Stunn verdrömt un meen, ick weer in'n Himmel!
Un heff mi högt un freut un als en Kind
Mit natte Ogen lacht! – – –

Herr Johann Peter,
Din Blomhof weer't – so nimm denn, wat di hört!

Kiel, am 10. März 1878.