Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

De Abendsteern.

Dar büst du denn all wedder da
Un löppft de Sünn so ilig na,
Du leeve, schöne Abendsteern!
Un möchst, dat se di küss so geern!
He, büx man lustig ümmerhin,
Du halst ehr dochen nümmer in!

Vun alle Steerns, su veel dar sind,
Is he ehr leevst' un bestes Kind,
Sin Bruder lüttj', den Morgensteern,
Den hett se doch man halv so geern;
Un wo se gahn deit, Schritt för Schritt,
Se hett ehr Schotkind jümmers mit.

Des Morgens, wenn se als en Brut
Günd öwer't Dannholt kummt herut,
So nümmt den Jung se bi de Hand
Un wis't em Barg un Strom un Land
Un seggt: »Paß op, un lat di Tid!
Wer hiddlich is, de kummt ni wit.«

He snackt un fragt, wa allens heet,
Se gifft em ock vun allns Bescheed;
He röppt: »O, Moder, süh doch gau!
»Wat schient dar nerrn in'n Morgendau
»So schön als in din Himmelssaal?«
»Ja,« seggt se. »Kind, dat is en Dahl.«

Se fragt em: »Hest du allens sehn?
»So kumm denn nu un röhr de Been!«
Un wuppdi! löppt he ehr darvan
Un fat de lüttjen Wulken an,
Doch wenn he meent, nu heff ick di,
So sünd se em all lang verbi.

Wenn nu sin Moder höger geiht
Und günnert öwer't Water steiht,
So röppt se em un fat em an
Un hölt em bi sin lüttjen Hann:
»Du kunnst mi falln in't Water 'rin.
»Denn weer min Glück un Freud darhin!

Un nösten, wenn se wider geiht
Un endlich all in't Westen steiht,
So ward de Lüttj' so möd un still
Un weet ni recht mehr, wat he will,
Un fragt un fragt wul hunnert mal:
»Ach, Moder, kamt wi bald hindal?«

Un wenn se endlich na en Stot
Alleben swevt in't Abendrot,
Un möd un matt de lüttje Steern
Sin rode Heimat süht vun feern,
So fat he all bi'n Rock ehr an
Un humpelt still un sacht bi an.

Un allens kummt ut't Feld torügg,
De Vageln rarn, de Sewwer flüggt,
Dar sleit man noch en Nachtigal,
De Bedklock klingt in't Dörp hindal.
Nu denkt he still: Dat's hoge Tid,
Gott Lof un Dank, dat's ni mehr wit!

Un eben, als he sider stiggt,
So strahlt nur Freud sin Angesicht;
Dar stecht sin Moder all vör't Hus:
»Kumm gau! kumm gau! du lüttje Mus.«
O, süh doch, wa he fröhlich ward!
Dar liggt he an sin Moderhart.

Slap wol, du smucke Abendsteern!
Dat's wahr, en jeder hell di geern.
Nu kikst so leevlich un so gut
Des Abends in de Welt herut,
Un weent dar een in Leid un Qual,
Du blinkst em lis' den Freden dal.

Un all de lüttjen annern Steern,
Wa is'i en Pracht in wide Feern!
O, süh doch, wa dat flimmern deit
Un strahlt in Leev un Ewigkeit!
Keen Strit un Larm, keen Fiendschap mehr,
Ach, wenn't hier nerrn doch ock so weer!

Dar weiht en köhlig Abendluft,
Un an de Büscher hangt de Dust!
Ick denk, nu hebbt wi lang 'nog snack
Un gaht in Freden ünner Dack;
Lop, Lischen, krig de Lamp in'n Gang
Un mak den Doch ni gar to lang!