Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Dat Leed vun'n Kassbeinbom.

To't Vörjahr sä de leewe Gott:
»Gah hin, deck ock den Worm sin Disch;«
Un Bläder dreev de Kassbeinbom,
Veel dusend Bläder, grön un frisch.

Dar krop ut't Ei de lüttje Worm,
He sleep noch in sin Wintertüg,
Un jap un reck un streck sick mal
Un schür den Slap sick ut't Gesicht.

Nöst smaus he still un lisen sick
Wul mennig grönes Blatt darvan
Un sä: »Wa is't en smuck Gemüs;
Man is ja rein als bunn daran.«

Un wedder sä de leewe Gott:
»Deck ock de lüttjen Imm ehrn Disch!«
Un Blom dreev dar de Kassbeinbom,
Veel dusend Blom, so witt un frisch.

Dat seeg lüttj' Imm un flog darmank
Un sog de Blom vun Honnig rein,
Un dach: »Dat schall min Kaffee we'n,
Wat is't en prächtig Puzzelein!

»Wa sauber sünd de Tassen spölt!«
Lültj Imm de steek sin Tung darin
Un drunk un sä: »Wa smeck dat söt!
Hier is de Sucker rein to finn.«

To'n Summer sä de leewe Gott:
»Gah, deck nu ock den Spatz sin Disch!«
Un Kassbein dreev de Kassbeinbom,
Veel dusend Kassbein, rot un frisch.

Un Spatz de sä: »Dat dröppt sick gut!
Ick sett mi 'ran un frag ni lang,
Dat gifft een Knöf in Mark un Been,
Un quickt de Stimm een to'n Gesang.«

To'n Harst sä nu de leewe Gott:
»Rüm af! se hebbt dar all wat kregn.«
Dar hett de Wind mal frostig weiht,
Un morrns all'n beten Rugrip legn.

Un gehl un rot wurrn dar de Bläd.
Un alle Böm bi lüttjen kahl;
Un wat dar rutkummt ut de Eer,
Dat mutt to Eer ock wedder dal –

To'n Winter sä de leewe Gott:
»Nu kumm, un mak en Enn, – süh so!«
Dar streu he still den witten Snee
Un deck de Welt mit Flocken to.