Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

De glückliche Fru.

Uns' Herrgott lat mi blots min Friedel!
Wer hett dar mul en brawern Mann,
De mag sick melden, wenn se't kann!
He sitt bi mi un bi uns' Dei
Un freut sick blots, wenn ick mi freu;
Un wat he deit, un wat he seggt,
Dat is so leevlich, brav un recht.
Wa is he ni so schier un glatt,
Mit smucke Lucken, krus un swatt,
Mit frische Backen, rot un sund,
Mit Arm und Been, so stark un rund!
Un wenn mi mal wat drückt un plagt,
Un Wehdag mi an'n Harten nagt
Un denk ick an min leewen Mann,
Wa lacht mi forts de Heben an!
Uns' Herrgott lat mi blots min Friedel!
Uns' Herrgott lat mi blots min Gut!
Ick heff an't Hus en smucken Hof,
De gifft mi, wat ick bruk, Gott Lof;
In't Feld un op de Koppeln hangt
De Halms, – un an de Mur, dar rankt
De Drubn, – un op de gröne Weid
Hebbt Höhner, Schap un Gös' ehr Freud.
Wat bruk ick noch? wat feilt mi mehr?
Tell, wat du wullt, mi jümmers her!
Un wenn ick meen, de Mangel keem,
Keem blots uns' Herrgott, de em neehm!
Un wenn min Friedel möd un still
Des Abends kummt un eten will,
So steiht mit Eten rein und frisch
En grote Schöttel op'n Disch,
En grönen Kros mit Beer darin,
Ick kik em an un schenk em in;
Denn drinkt he, un dat smeckt em rar
Un quickt dat Hart em wunnerbar;
Uns' Herrgott lat mi blots min Gut!

Uns' Herrgott lat mi blots min Stuv!
Se is so hell, se is so nett,
Als wenn ehr'n Engel timmert hett,
Un als en Kark so smuck un schön,
Un, wo du kikst, is wat to sehn;
Ja, wahrlich! un wenn't bollert mal,
Un als mit Ammern gütt hindal,
Un wenn de Harstwind fuchtig weiht,
Un Regen an de Fenstern sleit,
Un wenn na Wihnacht kolt un klar
Vun't Norden kummt de Januar,
Un vull de Böm vun Rugrip staht,
Un Brüggen öwer't Water gaht,
Un wenn de Stormwind susen deiht
Un Twigen nun de Eeken sleit,
So is min Stuv so warm un still,
So mag dat larmn, so dull als't will!
Uns' Herrgott lat mi blots min Stuv!

Doch neehm uns' Herrgott mi min Mann,
So harr ick nargens Lust mehr an;
So gung ick leevst na'n Karkhoff hin,
Denn but mi dar min Stuv man in.
Uns' Herrgott lat mi blots min Friedel!