Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

De Januar.

Uns' Vader deit de Qualm ni gut,
Mi dünkt, wi pußt de Tranlamp ut;
De Laden op! – de Morgenschien,
De kikt all dör de Löcker 'rin;
O, süh doch mal! wa kolt un klar
Dar buten steiht de Januar.

He seggt: »Ick bünn en smucken Mann,
»De Steerns an'n Heben lacht mi an,
»He glitzert rein vör Lust un Freud
»Un ward dar trurig, wenn he geiht,
»He winkt mi to un seggt: »»Ick nah,
»»Doch bün ick tidig wedder da!««

»Un wit umher dör Barg un Dal,
»Dar blitzt un flammt dat alltomal,
»Un nix als Snee un Snee to sehn,
»Dat's allens mi to Ehrn geschehn!
»Un wo ick gahn do' öwer't Feld,
»Sünd Straten but un Brüggen stellt.«

He seggt: »Ick bün en frischen Mann,
»Ick heff en lust'gen Kittel an,
»Heff rode Backen ümmerdar,
»Un klare Ogn un Duft in't Haar,
»Keen Frostbuln un keen Gliederweh,
»Un wenn ick gah, so knackt de Snee.«

He seggt: »Ick bün'n geschickten Mann,
»Kik blots, wa ick versuckern kann!
»Ick aten man, so hang't all vull,
»So hebbt de Büsch en rugen Pull;
»Un keen Canditer weer in'n stann,
»Dat natomaken mit de Hann!

»Nu süh doch mal din Ruten an,
»Wa ick de Biller kritzeln kann!
»Dar mak ick di de smucksten Blöm,
»En Dannbom gar un ann're Böm,
»Dat Vörjahr kann't ni halv so gut,
»De Farv, de mack't alleen nich ut!«

He seggt: Ick bün en starken Mann,
»Bedwing mi eener, wenn he kann!
»De Jägersmann verklamt op Jagd,
»De Sot-trogg springt, de Eekbom kracht;
»Fru Sünn sogar is halv vermummt,
»Hett't Hart ni, dat se neeger kummt.«

Dat's wahr, man weet ni, wat se drifft
Un wo se alle Morgen blifft;
Je länger Nacht, je later Dag,
Wil se am leevsten slapen mag;
Un wenn't bit tein ock düster weer,
Se keem dar doch Klock ölm eerst her.

Ne! – hett se't hört?– – dar kummt se ja
Un brennt in't helle Für, süh da!
Se steiht in kole Morgenluft,
Se swimmt in'n roden Nebelduft;
He, aten mal de Ruten an,
Darmit man beter kiken kann.

De Nebel wogt noch hin un her
Un sett sick gegn de Sünn to Wehr.
Nu hett se wunn'n Spill un steiht
In all ehr Pracht un Herrlichkeit;
O, süh doch, wa se't Dack bemalt,
Un an de Karkenfenster strahlt! –

De Januar, de makt sick grot,
He brüst sick mal un rückt an'n Hot,
He seggt: »Hest Lust, so kumm man an!
»Ick wett, dat ick di öwer kann!
»Wat gelt't?! – ick bring di op'n Draff,
»Du trullst di tidig wedder af.«

Nu ja! dat's so ock rar un nett
För den, de wat in Kachlavnd hett;
Doch mennig Fru, dat Gott erbarm!
De nimmt ehr nakelt Kind in'n Arm
Un früst un bewert sülbn op't Stroh
Un wickelt't mit ehrn Platen to!

Se hett keen Holt, se hett keen Brod
Un klagt den leewen Gott ehr Not.
Un wenn't ock tein mal koler ward,
Daut't doch noch Tran in't Moderhart;
De Januar is ni min Mann,
He nimmt sick ni de Armen an.

Dar! – bring't de Fischer-Lise hin!
En Sack vull Mehl, – en Hemd vun Linn,
Un bring darto en Bündel Sprock,
Un segg ehr, morgen backt wi ock,
Denn kreeg se noch en Stuten frisch, – –
Nu gah, un deck mi gau den Disch!