Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

De Käfer.

De Käfer flüggt dar op de Lilg;
Dar sitt en smucken Engel in,
Un tappt dar Blomfast, als ick hört,
Un gifft em für en Spottgeld hin.

De Engel seggt: »Wat wullt, lüttj' Mann?«
»»En Snapps vun'n Besten sett mi her!««
De Engel seggt: »Dat deit mi leed,
»Ick heff ock nich en Drüppen mehr;«

»»So schenk mi doch en annern in!««
»Dar hest een!« hett de Engel segg;
De Käfer drinkt, dat smeckt em gut, –
Un fragt tonöst: »Wat kost de Zech?«

De Engel seggt: »I, Gott bewahr!
»Dat's hartlich günnt! – stick't Geld man in!
»Doch nimm en Handvull Blommehl mit
»Un bring mi't na min Nawer hin;

»De hett wul so all, wat he brukt,
»Noch freut em't – nu, so bring em't gau!
»He schickt mi ock bischuerns Mehl,
»Un faken gar en Drüppen Dau,«

De Käfer seggt: »Ei, hartlich geern!
»Gotts Lohn! wenn du tofreden büst.«
He driggt dat Mehl na Nawers Hus,
Wo wedder so en Engel is.

He seggt: »Ick kam vun Nawersch her
»Un schall di veelmals gröten, un
»Hier weer wat Mehl,« – de Engel seggt:
»Harrst garni beter drapen kunnt!«

He nimmt em't af un schenkt em nu
En guden Snapps daför un seggt:
»Gesundheit! – drink mal, wenn du magst!«
De Käfer dankt un stickt em weg.

Nöst flüggt he na sin Olsch to Hus,
De wahnt dar mank de Hasselbüsch,
Se's dull un fragt: »Wo weerst so lang?«
He seggt: »Bi Junfer Lilg to Disch!«

He lacht ehr an, he fat ehr um,
He küßt ehr, dat dat smatsch – un da – –
Da leggt he sick in't Dodenbett
Un seggt: »Min Moder, kumm bald na!«

Nu, Joseph, he! wat dünkt di wul?
Du sühst ja ock so lustig ut!
Ja nu, – so'n Lebn, min leewe Fründ,
Dat is dar für so'n Tier man gut! –