Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Fritz Reuter

Läuschen un Rimels

De russ´schen Rubeln.

De Fuhrmann Matz, dei was mal einen Juden
Fiw Daler sößteihn Gröschen schüllig
Un was ok tau betalen willig;
Doch ob em dat tau lang’ würd duren
Un ob hei glöwt, dat hei nicks kreg,
De Jud’, dei lep nah ’t Rathus ’rup,
Wo hei denn sine Klag vördrög,
Un Matz, dei süll betalen nu de ganze Supp
Mit Hütt un Mütt un all de Kosten,
Dat was denn nu en schönen Posten,
Un argern ded’ ’t em ganz gefährlich:
Denn dat süll gliksten afmakt sin.
Geld tau verdeinen, was beswerlich,
Un in sin Taschen was nicks in.
Dat was dunnmals de slimme Tid,
As Krig was üm uns sid un wid
Un as as Frünn’n de Russen kemen
Un Allen, wat wi hadden, nemen
Un rottenkal un arm uns freten
Un stats Betalung Lüs’ uns leten.
As Matz nu von dat Rathhus güng tau Hus,
Dunn knep un bet em ok ’ne Lus;
Em jœkt dat Fell, hei kratzt un seggt:
"Täuw, Du oll Sliker, Moses Schmuhl,
Ick strak Di doch noch œwer ’t Mul."
Un as hei dor noch œwer grüweln deiht, dunn dröppt
Sick dat, dat buten Einer fröggt:
"Kamrad, is dies die Fuhrmann Matzen Haus?"
"Ja," seggt de Anner, un de irst, dei röppt:
"Du, Fuhrmann Matz, steck Fenster Kopp heraus!"
Un Matz, dei kickt denn dörch de Ruten
Un süht en Russen stahn dor buten,
So ’n rechten ollen Unteroffezirer
Mit Degen, Kantschuh un so wider,
Un dei steiht dor un röppt em tau:
"Du Fuhrmann Matz, paß, was ich sag’, genau:
Punkt morgen früh, Punkt Klock Schalg acht Uhr,
Fahrst Pferd mit zwei auf Markt Du vur
Die Leuchmant, Geldgebel un Kaptain
Un fahrst in Nowo=Strelitz ’rein,
Sie blank Dir fünfe Rubel biet.
Un wenn ich sag’, was nich geschieht ....!" –
Hir langt hei nah den Kantschuh mit de Hand –
"Rosomi? Sag’, hast mein Verstand?"
Wat süll hei dauhn? – den annern Morgen früh
Is Matz all up den Mark, un de oll Rosomi,
Dei stiggt nu up den Wagen ’rupper
Un giwwt em af un an en Swupper
Bald hir, bald dor, wo sick dat eben trefft:
Un Matz, dei denkt: Na, dit ’s en schön Geschäft! –
As Leutnant un Kaptain nu kamen,
Un de Gesellschaft is tausamen,
Dunn geiht de Fohrt ok lustig af.
Matz führt tauirst en slanken Draf,
Doch wil de Weg tau dreckig wir,
Dunn jammern em tauletzt de Pird’,
Un hei fängt an, en eben Schritt tau führen.
Dorvon wull nu de Russ’ nicks hüren
Un seggt tau em: "Du Fuhrmann Matz, pascholl!"
"Ja," seggt uns’ Matz, "dat seggst Du woll!
Is dat en Weg, entsamte Ekel,
Dat ick vir so ’ne lange Rekel
Hir in en slanken Draf kann führen?"
Ok hirvon wull de Russ’ nicks hüren,
Ret Pietsch un Lin em ut de Hand
Un bœdelt los för ’t Vaderland,
Un blindlings slog hei mang de Mähren,
Un wenn uns’Matz em dat wull wehren,
Dat hei nich ümmer jog en Draf,
Denn kreg hei stets de Hälften af. –
As Rosomi em düchtig strigelt
Un em binah halw dod hadd prügelt,
So mör, as Einer warden kann,
Dunn kemen sei tau Strelitz an.
As Matz nu sine Rubeln hewwen wull,
Slog em de Russ’ den Puckel vull:
"Da, Rubel," säd’ oll Rosomi,
"Da, Rubel, Du! Das gut for Di!"
Na, wo ’t so ’n Rubeln gewen deiht,
Dei stats tau klingen, eklig knallen
Dor künn dat Matzen nich gefallen;
De Rubeln smeckten doch tau säut;
Hei makt, dat hei ut Strelitz kamm
Un führt ganz sacht nah Bramborg t’rügg. –
Oll Schmuhl stunn vör dat Stargadsch Dur
Un dat Gelänner von de Brügg
Un lurte up den Luggedur,
Wil hei von den Verdeinst hadd hürt.
As Matz em dor süht up de Lur,
Seggt hei tau sick: "Täuw! Du ward’st angeführt!"
De Jud’, dei kümmt un mahnt em wedder;
Matz stiggt von sinen Wagen nedder.
"Du hest mi," seggt hei, "in en schönen Trubel
Dörch Din verdammtig Klagen bröcht.
Wenn ick den Luggedur in russ’sche Rubel
Di nu betal, is Di dat recht?
Ick heww sei eben von de Russen kregen,
Un twors so vel, dat ick sei knapp kann drägen."
"Ja woll," seggt Schmuhl, "gieb her das Geld."
"Dat dacht ick mi. Süh! dat geföllt
Di woll?" säd’ Matz un grep
Nah ’n Wagen ’rupper nah sin Swäp
Un tellte em, as müßt ’t so sin,
In sine Jak en Dutzend ’rin:
"Heww ’ck ok kein Luggedur nich, Jud’,
Tal ick Di russ’sche Rubeln ut.
Du seggst jo, ’t is Di einerlei.
De sülw’gen Rubeln gew ick Di,
Dei mi betalt oll Rosomi,
Un wenn s’ nich klingen, klappen sei."