Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Fritz Reuter

Läuschen un Rimels

Mudder hett ümmer recht.

As Anno acht un virtig Jedermann
So’n beten ut en Hüschen kamen was,
Dunn was ok unsen Eddelmann
Di de Geschicht nicht recht tau paß:
Hei smet sick œwer Kopp verlangst
Ganz in de Poletik herin,
Un kreg dat glik mit so ’ne Angst,
As wenn em dat an’t Lewen güng,
As wenn wi em all köppen wullen;
Un dorbi satt hei stif vull schullen.
An, as hei glöwen ded’, de Sak, dei güng verdwas,
Un as em ’n beten huddlig was,
Dunn schickt hei uns en grotes Schriwen;
Wi süll’n sin trugen Buren bliwen,
Mit em in eine Karw ’rin hau’n;
Hei wull uns ok, wer weit wat, dauhn;
Un süll’n un nich uphitzen laten,
Vör Allen nich von Juden un Avkaten;
Dei hadden all so Vel verführt,
Sei wiren nich dat Pulver wirth.
De Breif was an min’n Nahwer Brümmer –
So heit dormals de Schult mit Namen –
De Schult schickt nu den Knüppel ’rümmer
Un lett dat Dörp tausamen kamen.
Na, ick güng hen. Tausamen was all de Klunker
Von all de Bur’n. Doch Gott erbarm!
Wat hadden s’ för en Düwelslarm:
"Wat will de Kirl, wat will de Junker?
Wat? Hei will lang’ uns noch befehlen?
Dat Stück, dat sall nich länger spelen!
De Ridderschaft, dei möt dat liden!
Wi hewwen nu ganz ann’re Tiden.
Wat? Hei will uns noch kascheliren,
Un is doch sülwst so’n groten Snurrer?
För all sin schönen glatten Würden
Gew ick nich desen Pipenpurrer!"
Un so gung’t ümmer düller furt;
Kein Minsch verstunn sin eigen Wurt. –
Na, as sei nu so ’rümmer streden
Un up den Eddelmann so ’rümmer reden
Un doch nich kemen tau en richt’gen Zweck,
Dunn kröp uns’ Schultenmudder ut de Eck
Bi’n warmen Aben ’rut un säd’:
"Nu, holl’t dat Mul, wenn ick hir red’!
Dat is nu so, so as dat is.
Dat Ein is œwer ganz gewiß:
Hei seggt, Ji sœlen Jug von Juden un Avkaten
Nich in de Fingern krigen laten;
Un dat möt ick verstännig heiten;
Un dorin hett hei säker recht:
Dat möt hei sülwst am besten Weiten,
Dei heww’n em Schullen bröcht."