Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Fritz Reuter

Läuschen un Rimels

Dat ännert de Sak.

"Jehann, min Sœhn," seggt Vader Brümmer,
"Mi minen Bein ward’t däglich slimmer,
Ick ward’ all olt un ward’ all swack;
Un Mudder, dei ward ok all spack;
Du sallst de Hauw nu negstens krigen,
Un denn, min Sœhn, denn sallst Du krigen." –
"Ne, dormit lat Hei mi tau Weg’." –
"Min Sœhn! Allein herüm tau nussen,
Dat glöw mi tau, süh, dat hett keinen Däg’.
Du büst so schön all ut den Dreck ’rut wussen,
Du kriggst den Hof un kriggst de Hauw
Mit Inventorjum, Veih un Allen:
Mak Du man irst dorvon de Prauw,
Dat Frigen sall Di woll gefallen." –
"Ne, Vader, ne! Dor helpt kein Reden;
Mit Frigen lat Hei mi taufreden." –
"Jehann, min Sœhn," seggt nu de Ollsch,
"Süh, wer nich frigt, dei bliwwt perdollsch.
Glöw Vadern tau, dei weit Bescheid;
Du glöwst nich, wat dat Frigen deiht!
Dat’s grad’, as wenn w’ dat rugste Fahlen
Von buten nah den Stall ’rin halen:
Irst is dat wild un sihr unbännig,
Un nahsten ward dat ganz verstännig;
Mit Tom un Sadel ward’t regirt,
Dörch Strigeln, Straken ward’t en Pird.
Un twor, je ruger ’t Fahlen is,
Je glatter ward dat Pird gewiß,
Dörch Strigeln ward dat Fahlen zirlich,
Dörch Frigen ward de Minsch manirlich." –
"Ne, Mudder, ’t is mi tau scharnirlich." –
"Du Dummerjahn!" seggt Vader Brümmer,
"Wat red’st Du von scharnirlich ümmer!
Meinst, dat dat Frigen Di wat deiht?
Wat is dat för ’ne Ötigkeit!
So’n Zagheit is doch fürchterlich.
So wat an minen Jungen tau erlewen!
So’n groten Lümmel trugt sick nich,
’Ne smucke Dirn en Kuß tau gewen!
Dor sall en Dunnerwetter ’rinnerslahn;
Heww ick doch frigt, Du Dummerjahn;
Min Vader gaww mi blot en Wink,
Hei brukt nich up mi in tau schrigen." –
"Ja, Vader, dat was ok en anner Ding,
Hei ded’ jo ok uns’ Moder frigen."