Na, More, ga man hen un hal
Er oarig Brot un Speck
Un stell 'n Kroß mit Warmbir mal
In 't Rür er inne Eck,
Do ok 'n beten Honnig mank, –
De Sne liggt dep de Landstrat lank,
De Jungs sünd halw veklamt,
Dat sünd twe Mil se kam'.

Lang aewest irst den Slaetel her
Den Slaetel to min Schapp!
Ick men, 'n Dale giw wi er,
En Markstück wir to knapp.
De Rogg de lont un stiggt in Pris'
Sü, doafoer bün ick Schult, Lowis!
Dat west du, More, jo –
Wat schürrst den Kopp du so!

Na, Jungs, nu halt ens oarig ut,
As wir 'k de Suprindent,
Recht ute Bost un vull un lut
Von Anfang bet to Enn!
Dat de Kalfakte Takt recht höllt,
Un Nümms nich ute Tonoart föllt,
Dat Moll mi nich vesitt –
Paßt up, ick sülm sing mit!

Sü, das het oarig woll mi dan,
Dat het 'k mi noch 'n Led!
Un as dat gan schall, hett dat gan, –
Man, Jungs, dat ji dat wet
Un achte 't Ur juch schriwt, das Moll
Das gung noch nich so as das soll,
Ji tröckt to vull vun Lerre, –
Na, aewe 't Joar kamt werre! –