Grar so as twe lütt Droßels,
So ligg' se in er Nest;
Ne, sonn Poar snacksche Boßels
De sünd noch ni nich west.
Fangt en man an to quarren,
Glik deit de anne blarren;
Un huchelt sick und haegt sick man
De en – furtst fangt de anne an.

Nu mücht ick fragen Jeren,
Ob, Wäschen, so wat lewt?
Ji kaent s' nich ünnescheren,
Wenn Ji Juch Mäu ok gewt!
So glik sünd sick de Kraeten . . .
Ick würr 't jo sülm nich weten,
Man dat de Dirn de Münt so prünt,
Un, wenn he lutscht, de Bengel grint. –