Wu kwinkelert de Lewark schoen,
Wu lustig quakt de Pogg!
Doa achte schint de Sat so groen,
De Weit, de Rapp un Rogg, –
Dat kümmt sick ganz gefärlich all;
Dat helpt sick mal, doa kann sick ball.
Voerut tenz bi de Eken,
'Ne Krei all in vesteken.

De Flere un de Stickelber
Wu smuck dat an sick lett;
De hew all grote groene Blär
Un richtig an all sett!
Man aewest üns' oll Appelbom
De reckt sick noch, as halw in Drom,
As würr doa Nicks veseten,
Sloep se ok noch 'n beten.

Nu kik ens diß twe Knuppens, kik!
Sen s' nich as Eie ut,
De hickt all hew, un wu nu glik
De Kükens krupen rut?
As ob se sülsten up sick pickt,
Un nu de Snabel rute kickt?
Wu lang will dat noch woar'n,
Is groen de hel oll Goar'n.

So licht wad mi dat un vegnoegt;
Ick wet nich, wat ick mücht, . . .
As ob doa wat in mi sick roegt,
Wat Flünken hett un flüggt;
So het wat wi dat in 't Gebloet,
As ob ick sülm girn Knuppens schoet,
As wir noch halw in Drom ick
Un ok sonn Oart vun Bom ick. –