Ick der min Tit mi oarig üm,
Wu dat woll bete wir;
Na Ost un Westen kem ick rüm,
An dusend Mil un mir;
Nipp kek ick to, doch fünn ick ball
Dat slichte, as ick droemt:
Vun vörrn doa was dat muert all
Man achte was dat klemt.

Dat Allebest – dat Allebest,
Dat in de Frömm ick seg,
En smuck lütt Foartüg is dat west,
Dat doa voer Anke leg;
Noch lang höll dat ken hunnet Last,
Man wat mi denn so freugt –
Dat was, dat vun sin baewelst Mast
De Vagel Grip hett weigt.

Dat was de Bucht vun Halifax,
All Schep in Sünndagsstat;
Doa weigten hunnet Junionjacks,
Dannbrogs un Hanseat,
Hollandsch un Fransche Trikulur,
De Yanki Stirn un Strip, –
Man ken so flott und ken so stur
As du, oll Vagel Grip!

Ick kek un stünn un stünn un kek
Un harr un kreg nich nog;
Dat würr mi üm dat Hart so wek,
Un natt würr mi dat Og.
Mi dücht, as prait de Vagel doar
Mi an in enschen furt:
– – Kumm! – foer de Warnow sünd wi kloar–
Kumm furtst man mit an Burd!

Stür südlich du un nurdlich Kant,
Wuhen de Wind grar blößt, –
Peil du di jere Purt un Strand
De Ros' ründ, Ost un West, –
Stek du din Kabels ut all beir,
Din stiw Nikastel-Ker . . .
To Hus ist doch de beste Reir,
De sekest Ankester! – –

Ick heiß di an min Gaffel hier
Hüt up, oll Vagel Grip!
Mit di, oll irlich Flagg! doa stür
Min Bok ick as sonn Schip.
Is't ok ken groten Urlogsmann,
Un ok man ring sin Fracht . . .
En süt sick doch dat Got ens an,
Finnt, wat en söcht grar, sacht. –