Wenn All man so gewiß wir!
Dat 's lang nich mir mit üns,
All lang nich, as dat süß wir,
Lang – lang nich mir as süns.

Sü, dunn wir'n aeween wi,
En Lust, Hans, un en We;
Un nu ga beir allen wi,
Nu sünd wi werre twe.

De Sat, de ünnen Plog is,
Kennt en woll, würr se groen;
Wat Woarhet un wat Drog is,
Wu ball is dat to sen!

Dat Unkrut steit all hoege,
Vel hoege as üns Kurn,
Un nege, ach! un nege
Is all en Rusch un Durn.

Nu höllt dat nich un breckt nich,
Is Hack nich, is nich Stel;
Nu treckt dat nich un reckt nich,
Un is nich halw, nich hel.

Wat wist du 't noch vesteken,
Wat die nich mir geföllt?
Wat wist dat Wurt nich spreken?
Lat riten, Hans, lat breken,
Wat doch nich länge höllt!