So irboar stigt se doa nu rup,
As wull s' to Kirch hento;
As harr se er Gesangbok mit, –
De güllen Snitt,
De lücht un blänkert so.

So freurig geit s' un doch so irnst,
As harr se gistern bicht; –
So still un woarhaft in sick kirt,
As en, de 't wirt,
Dat he Vegewung kriggt.

Grar as vun de Gerechten en,
De to Gotts Disch herkümmt
Un foer sin egen Selennot
Den Win, dat Brod, –
Nich voer de Minschen nimmt.

Grar so as en, de sick vespreckt:
Wat an mi is, dat do 'k;
Ick ga min Weg in Gottes Nam,
Ob Wulken kam, –
Un de denn höllt dat ok.