Snir man de Wipens nich to dick
Un snir s' ok nich to lang,
Giw ok de Snur er rechte Schick
Un winn s' ok nich to rank!
Stek mi den Plötz ok jo recht fast
Dwas up den Haken up,
Dat nich de Hekt gloewt, wi hew spaßt;
Man got uppaßt!
Bitt he, treck wi em rup.

Sü, doa föllt all en Wipen üm
Un tründelt in dat Lock;
Wu flink de Snur sick dreigt ründ üm . . .
Du steist ok as sonn Block!
Treck an! he sitt . . . flink an! he sitt . . .
To slapp nich, nich to straff!
Dat he de Snur intwei nich ritt,
Nich aw se bitt
Un sett sick uppen Draw!

Dat moet en forschen Bengel sin;
Den krig wi so nich fat,
Wenn wi em so sin egen Pin
Nich aw sick spaddeln lat.
So nu is 't Tit, nu hal wi'n ran,
Ick kenn sin Oart un Wis';
He 's fack, ick sülm fat em an . . .
Sü, dat wir dan –
Doa liggt he all up 't Is!

Is dat en Kirl! Wenn hett nu Recht?
Kann sin dat 'n Punte neg'n
Voer 't Og he uppen Desen weggt.
Wat wad sick More haeg'n!
Dat is noch ens 'n schoen Middagbrod;
To Tüffken un brun Roew
Smeckt, Krischan, dat gefährlich got –
Du nimmst to Not
Sacht morrn mit üns foerlew?

Nu hür ens, wu dat Wate stött,
Klunkt, raetelt, rummeln deit,
As wenn de Se sin Dek anfött
Un mit de Fust ansleit!
Wat dat doa ünnen rauscht un knallt,
Knackt, ballert un maracht!
Nu krig wi sacht Däuwere ball;
De Mand hett all
Sick wesselt gistern Nacht. –