De Oll de was Schepe; den Schepe sin Saen
De mett nu na Lasten sin Kurn uppen Baen;
De hett nu dat Got un harr frigt 'ne rik Brut, –
Wu bölken de Drüttels to Hals em nu rut!

De Oll de was Schepe un drünk man 'n Sluck, –
De Saen de makt nu mit Schampanje kluck kluck!
Un Jochen, de Ritknecht, de moet nu so don,
As wir sin Herr Junke un würr ball Baron.

Nu hetzt he tohopen doa mit de Nobleß
Parforßen mit Hun un Piküres de Vöß
Un Nachts denn so hetzt he doa mit se in't Spill
Sin Vare sin Vöß mit Spadill un Manill.

Nu lappert un lickt he, wu jichtens he kann,
An jere verrustet oll Wapen sick an;
Nu ritt mit de Junkes un fürt he to Strir, –
Man Schaplüs' de hett he noch unne sin Sir.

To Landdag doa lürrt he nu mit an den Strang,
Doch is he nich Klöppel, nich Klock un nich Klang;
De Oll was so klok, un de Jung is sonn Ap, –
De Vare was Schepe, de Saen is en Schap.