De Vagt un de Schriwer gungn eben værbi,
Weer jüs as en Beertünn mit Hænken derbi.

Wa lach do de Brune un schüttel de Haar:
Du kriggst mal de Krumme, schast sehn, noch vuntjahr!

Wa lach do de Witte un klapp inne Hann':
Du kriggst mal de Dicke, de Dicke ton Mann! –

Ik kik dær de Paten un heff mi bedacht:
Wat much ik denn, Schriwer wen – oder de Vagt?