Hier wasst keen Magenpillen,
    De Snurrbein sünd noch hart,
Hier's nix vær Hannsch un Brillen
    Un Snurr- un Segenbart!

Ne bliv He bi sin Butteln
    Un röhr de Möser um!
Hier stiggt He mank de Dutteln
    As Pock in Maanschin rum.

Dat kennt de Hadbar beter,
    – Hett ok son dünne Been: –
He geit as blinne Peter,
    As Mullwarp mank de Steen.

Ne, kam He hier to Siden!
    Dar geit en Jümfernstig,
Ok kumt Em bald vun widen
    En Weerthshus int Gesich.

De Infahrt steit wul apen,
    Dat Hus is billi grot;
Schull He dat Lock ni drapen,
    So rop He man: help Gott!

Süh so! nu is He seker!
    Nu wisch He sik den Sweet,
Un nehm sin Möserstæker
    Un seh sik vær de Föt.

Un schull dat sik mal passen
    Un hett He Stewelsmer,
Un schulln hier Jümfern wassen:
    So kam He wedder her.