Och ne, och ne, dat do ik ni,
Dar weiht son kolen Wind.
»Mak du man op en Ogenblick,
»Du büst min hartleef Kind.«

»Mak du man op un lat mi in,
»Mak op en Ogenblick!«
Och ne, min Vader host un wakt,
Min Moder hört uns glik.

»So treck di an un kumm mal rut
»Un kumm mal na den Garn!«
Och ne, ik heff en Annern leef,
So leef al vele Jahrn!

»Un hest du lang en Annern leef,
»Den slog ik eben dot,
»Denn ga man achtern Karkhof lank,
»Dar liggt he in sin Blot!«

Un as se achtern Karkhof keem,
Do lev he al ni mehr.
»Och Vader, grav uns Beid en Kul
»Hier inne kole Eer!« –

Dar is en Graff int gröne Gras,
– De Rosen blömt so roth, –
Dar liggt twee Leefsten bi enann'
Truleef bet in den Dod.