Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Fritz Reuter

De Reis' nah Bellingen

Kapittel 15.

As Witt in ‘n Slap gefährlich "Füer" schreg,
Un dunn ‘t Zigarrenrokene kreg.

In ‘t ein Bedd’ läd’ sick Witt un Swart tausamen,
Un Corl un Fritz, be sünd in ‘t anner kamen.
Bald lagg nu Allens still un slep;
Blot Corl nich, denn de Jung’ de dacht
Noch ümmer an den Rock, un kröp
Ut ‘t Bedd’ heruter lis’ un sacht,
Un treckt sick dunn, der Deuwel hal!
Noch mal den nigen Kledrock an,
Un geiht so sachting; as hei kann,
In ‘n Manschin ümmer up un dal;
Un stunn un gung, un ded’ un kek,
Un knöpt un treckt, un reckt un strek
Den ollen Rock so stramm un glatt,
As wenn sick putzte Nahwers Katt.
Nu müßt ‘t taufällig just gescheihn,
Dat Nahwer Swart, de up den Rüggen leg,
Ok mitdewil dat – Snorken kreg,
Un dat hei just sick üm müßt dreihn.
Na, dat was gaud. Dat aewer slimm,
Dat hei, as hei sick dreihte üm,
De olle lütte, dwatsche Näs’
In ‘t Uhr von sinen Fründ müßt steken,
Un dor in so ‘n Gesnork utbreken,
As wenn der Deuwel Trumpet blös’.
Oll Witt, de fohrt so steidel ok tau Hög’,
As wenn ‘t Gewitter in em slög.
Un as de Stuw’ em nu so frömd,
Un Corl’n hei in bloten Hemd,
Blot mit den Kledrock angedahn,
Vör sick süht in den Manschin stahn,
Dunn schriggt hei lud’hals’: "Füer! Füer!
Wo bün ick? Ne! Wat heit dit hir?"
Na, Fritz un Swart denn ‘rute ut dat Bedd,
As wenn sei Ein ‘rut schaten hett,
Mit ‘ne Pistol hadd’ ‘rute schaten,
Un krigen Witten nu tau faten
Un seggen: "Vadder!" – "Nahwer Witt!
Wat sall dit sin? Wat heit denn dit?
Legg Di doch ruhig wedder hen,
Wi reisen jo nah Belligen."
Na, endlich leggt oll Witt sick dal.
"Na, aewerst, Vadder, nu will ick Di seggen:
Dat Du mi nich," seggt hei, "nochmal
Dat Stück upführst, will ick mi anners leggen,
Mit minen Kopp tau Dinen Fäuten;
Der Deuwel kann dat doch nich weiten,
Ob Du dat Snorken deihst nich wedder krigen."
Na, dat is gaud. – De Annern stigen
Nu wedder in dat Bedd’ herin,
Un slapen sacht ok wedder in.
Oll Witt slöppt ok, doch hadd’ hei bi dat Slapen
Sin Mul gewöhnlich sparwid apen,
Un so müßt denn dat just passiren,
Dat Nahwer Swart sick wedder üm müßt kihren,
Un mit den groten Tehn, ahn dat hei ‘t markt,
In ‘t ap’ne Mul em ‘rin fuhrwarkt.
Oll Witt, de drömt just von Zigaren
Un dat sei rechte Luft nich hadden,
Obglik sei rüken wunderschön;
Un süggt un süggt up Swarten sinen Tehn,
Un ‘t will un will em nich gelingen,
De oll Zigar in ‘n Brand tau bringen;
Dat olle Ding, dat kümmt nich in den Draf.
Mit einmal kümmt em dat so vör,
As wenn tau em de Snider säd’:
"Ih, biten S’ noch en Enning af,"
Un Witt, de bitt.
Wo fohrt oll Swart ‘rut ut de Feddern!
Wo schimpt un schelt hei in sin Wuth!
Fritz fohrt ok ut dat Bedd’ herut,
Un Corl fohrt ‘rinne in de Leddern.
Un as sei All tau Beins nu sünd,
Liggt blot oll Witt unschüllig dor,
As wir hei ‘n nigeburens Kind,
Un wunnert sick, wat hir geschüht.
"Wo?" schriggt oll Swart. "Du Rackerwohr!
Wo? Du Carnallj, Du bittst hir Lüd’?
Wo? Du wirst hir doch gliksten wirth,
Dat ‘ck Di eins in de Tähnen gew’.
So schulschen is dat olle Dirt,
So heimlich as ‘ne Preister-Täw’."
Oll Witt, de säd’ un ded’ un swür,
Dat hei doran unschüllig wir;
Hei wir in ‘n Drom dor so tau kamen
Hei hadd’ den Tehn in ‘n Mund nich namen,
Wenn hei hadd’ wüßt, wat ‘t wesen ded,
Hei hadd’ ok minschlidhes Gefäuhl.
Un blot, dat hei man dorvon säd’,
Kreg hei in ‘n Liw’ all so ‘n Gewäuhl,
As wenn sin Liw sick üm wull kihren.
Un hei wull dat nu twors nich striden,
Dat gistern Abend de Zigar
Em ok sihr slicht bekamen hadd’;
Doch dese Ort wir düller noch as dull;
Un wenn hei, Swart, nich anners wull,
Un wull sick dor dörchut för räken,
Denn wull hei, Witt, sick girn dortau verstahn,
Den Tehn in Swarten sinen Mund tau steken:
Denn wir de Sak doch afgedahn. –
Na, dat wull Swart nu wedder nich,
Dorvon wull de nu doch nicks hüren.
Un Alltausamnen läden s’ wedder sick,
Un slepen bet so hen tau viren;
Dunn stegen s’ von den Baehn heraffe,
Bet Corl Vepupp kamm antauführen,
Un dat süll wider gahn von dannen.