Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Fritz Reuter

De Reis' nah Bellingen

Kapittel 11.

Wo s’ sülwsten kemen ut den Drom,
Un ehre Kipen in den Bom.

So sachting sliken s’, as sei kaenen,
Sick nu heranner up de Tehnen;
De Ein, de ströpt de Koppel ‘raf,
De Anner strängt de Stauten af
Un nimmt vörsichtig un behenn’
Jehann’n de Taegel ut de Hänn’,
Un krawwelt Lotten in de Flank
Un strakt oll Lisch den Puckel lang;
Un up sin Ketteln un Gebott
Folgt willig em oll Lisch un Lot.
Vörsichtig gahn de ollen Mähren,
So sacht, as wenn s’ up Eier treden;
De Fahlens dammeln achter d’rin.
De Beiden ledd’n sei aewer ‘t Musch
Noch wider nah den Holts herin,
Un binn’n sei achter ‘n Hasselbusch,
Dat Ein sei gor nich seihen künn;
Un nu stunn dor
Dat saub’re Por
Un lacht un grint un haegt sick dor.
Ne! Wat was ‘t doch för Rackerwohr!
Un noch nich naug! Als Beid’ dunn steken s’
Sick in de Tasch lütt Stein un Klüt,
Un nah ‘ne Bäuk heranner sleken s’,
De von den Wagen stunn nich wid,
Un klaspern in de Bäuk herin. –
Wat hett so ‘n Volk för Knep in ‘n Sinn!
Un tüschen, plinken, winken sick
Un drücken, bücken, rögen, bögen
Tau ‘r Rechten un tau ‘r Linken sick,
Bet Swarten sine Näs’ sei segen,
Un wedden, wer tau ‘m Irsten drop
Oll Swarten sinen Näsenknop;
Un fang’n nu an tau kanoniren
Un up den Oll’n tau bummandiren,
As wenn hei wir Sebastopull. –
Wo ‘s ‘t maeglich! Ne! Ick glöw noch gor!
Dat Rackertüg! De Schinnerwohr!
Wat hett so ‘n Volk den Knpp doch vull
Von Faxen un von Fis’matenten! –
Un – baff! – Smitt ein von de Studenten
Mit einen rechten, dägten Klut
Oll Swarten an de hübsche Snut,
Dat steidel hei tau höchten flüggt
Un noch in ‘n Slap dat Prusten kriggt.
"Ne!" röppt hei, "ne! Dat will ick nich,
Üm Näsenstüwer spel ick nich!"
Hei ded’ in ‘n Slap just Schapskopp spelen.
"Wat is dit wedder för en Stück.
Wo? Du willst up de Näs’ mi spelen?"
Bautz! Sleiht hei Witten in dat Gnick,
Dat de en Enn’ vöraewer flüggt.
Witt is in ‘n Slap bi ‘t Hawer-Sacken
Un will den Sack just tau nu binn’n,
Kriggt Corln, de up de Knei em liggt,
Nu bi dat Halsdauk an tau packen
Un üm de Kehl em ‘rüm tau winn’n,
Un snert un deiht un treckt un bind’t
Un wörgt binah sin eigen Kind,
Bet as ‘ne Trems’ utseihn sin Lippen.
Na, de stött Fritzen in de Rippen.
"Adjüs!" seggt de, "un denk an mi,
Un aewer ‘t Johr, denn frig ick Di.
Ja," seggt hei mit gerührte Stimm,
"Denn kümmt uns’ Sak tau ‘m rechten Sluß."
Un fött oll Swarten rundting üm,
Un giwwt em einen säuten Kuß.
Jehann fängt an, in ‘n Slap herüm tau tappen,
Un fött den Strick, womit de Kässer bunn’n is
Un treckt un lenkt un hölt so wiß.
"Jüh!" röppt hei un fängt an tau klappen,
Bet dat em klor vör Ogen ward.
"Wo? Dunner! Ne! Wat heit denn dit?"
"Wo sünd de Mähren?" röppt oll Swart.
"Wo sünd de Mähren?" röppt oll Witt,
Un Corl un Fritz, de raupen mit:
"Wo sünd de Mähr’n? Wat heit denn dit!"
"Wo?" röppt oll Swart. "Wo sünd de Fahlen?
Wo? Dit möt jo der Deuwel halen!
Wo? Dit is jo en dulles Stück!"
"De," seggt Jehann, "de hett de Galgenstrick
Mitsammt de beiden Stauten stahlen."
"Dit is en Streich, en recht fitalen,"
Seggt Witt "Nu Vadder Swart, nu ror’!"
"Ih wat!" seggt Swart. "Nu fixing up de Salen,
Nu fixing tau! Geswinn – Geswinner!
De Ein möt hir, de Anner dor,
De Drüdd’ hir linksch nah ‘n Holt herinner!
Lat ‘t Allens liggen! Fixing, Kinner!
Dit is jo schir, as Ogen tau verblenn’n!" –
Nu geiht dat denn ok los mit Rönn’n
As wenn sei, rein beseten sünd,
So lopen sei verdull un blind
Herinner in den Holt un schrigen:
"Wohl, wohl!" – "Du Schapskopp! Wist Du swigen!"
"Wohl! wohl! Halloh!" – "Du Dummerjahn!
Dor sall en Wedder ‘rinner slahn!"
Un ‘t ward en Larm un en Geschell,
As wenn der Deuwel Driwjagd höll.
Un as s’ sick All binah all slögen,
Dunn deiht sick up de Bäuk wat rögen,
Un ein von de Studenten rutscht
Herunner von den Bom un wutscht
Heruppe up den Wagen mang de Kipen
Un fängt dor an mang ‘rüm tau gripen
De Anner lekt en Band hendal,
Behöllt dat ein Enn’ in de Hand;
De Irst, de bind’t de Kipen in den Band,
Un – heidi! – gahn s’ herup, der Deuwel hal,
Un as sei bit Stück heww’n taurecht,
Dunn ward’n de Kipen unnersöcht.
‘Ne Mettwust un ‘ne Botterbüß,
En groten Stoll, un wat noch süs
Ehr smeckt, dat ward herute funnen;
De Kipen marden baben, unnen
Un rechtsch un linksch un hen un her,
All saeben, in de Bäuk ‘rin bunnen
As wir de Bäuk en Wihnachtsbom.
Sei maken dunn sick ut den Stohm
Un bugen af, un in de Firn,
Dor kann man sei noch singen hür’n:
In ‘n Holt, dor is dat wunderschön,
Wenn Ein dat richtig dröppt,
Wenn Kipen hängen in de Böm;
Un wenn de Buer slöppt.
In ‘n Holt, dor is dat wundervoll!
Hurrah! De schöne, witte Stoll!
Un Kiwitt, Kukuk un Student,
Dat sünd drei lust’ge Vaegel,
De Ein an ehre Feddern kennt.
Oh, Bur, holl wiß de Taegel!
Se nemen s’ ut de Hand Di süs.
Hurrah! De schöne Botterbüß!
Oh Bur, oh Bur, Du dumme Klas,
Wo kannst in ‘n Holt Du slapen?
In ‘n Holt, dor giww ‘t so männ’gen Spaß,
Dor holl de Ogen apen;
In ‘n Holt, dor giwwt ‘t so männ’ge Lust.
Hurrah! De schöne, dicke Wust!