Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Ludwig Frahm

Wenn de Scharrnbulln brummt

Wenn de Scharrnbulln brummt

Wat is dat doch en schöne Tied, – wenn de Scharrnbulln brummt. Denn sünd de warmen Sommerabends wedder dar. De Kinner larmt un swarmt noch up de Strat un up de Plätz. Hansjochen sitt up'n Drumm (kurzer Baumstamm) un treckt de Harmonika, un de Deerns un allerhand Jungvolk hukt bi em rüm un singt all' de schönen Leeder: von den Jäger, de jagen, un dat Mäken, dat fröh upstahn wull, von den Herrn Pastorn sin Koh un den Hochtiedsspaß, von den Soldaten up de Wach, un wie se sünst noch heet. De Knechen sitt ünnern Linnbom un pinkert up den lütten Ambolten de Leen (Sensen) scharp; denn morgen geiht dat bi den Hawern los. Vadder un Mudder sitt up de Gorenbank un hebbt de Arbeit un Sorgen achtern Oken (Dachwinkel) steeken. Dat is würklich keen Tied to sorgen: de Aarn is so god utfolln. De ganze Welt swömmt in Öwerflot. Sogar Grotmoder sitt noch buten, un wenn se so de Scharrnbullns int Abendrot trecken süht – hören kann se dat Brumm' nich mehr – ward ehr Gemöt wedder frisch un ehr fallt Geschichten in ut ehr Kinnertied, vör lange, lange Jahren.

Nahwer Hans Dawelsteen kümmt ok üm de Eck kieken. He hedd de Langschäftigen uttrocken un stickt 8 nu in hölten Tüffeln. De beiden Jungs kamt ok an un luert un spielohrt. Wenn he so mit de lange Piep an to schuben fangt, so von een Eck nah de anner, denn geiht dat bald los; denn rückt he bald rut mit sin spaßigen Düntjes un Vertelln. Klaas hedd nuletzabends noch in'n Drom lacht, dat Fritz darvon upwakt is un em Een' inne Rippen geev. Nahwer Hans Dawelsteen hölt nix von de Zeitungen un dicken Böker. Dat is man schad üm de schöne Tied. He givt sik ok nich mit Politik, Dörpsquatsch un Krankheitsgeschichten aff. Wenn he man so ungefähr weet, wat dat Korn un dat Veh kost, denn weet he von de nie Tied genog. Awer in de Schatollnschuv hedd he allerhand Böker. De sünd wat krumm un scheev; denn he stickt mal een in die Tasch, wenn he Köh höden mutt. –

Wenn de Scharrnbulln brummt, ward allerhand wedder lebennig, wat sünst slapen hedd.

De Nachtigal singt ja ok en schönes Leed. Awer mennigeen kricht se vör Arbeit un Küll nich to hören. In de Stadt wahnt mennigeen, de noch nümmer ehr quinkeliges Leed hört hedd. Awer de Scharrnbulln brummt ok in de Stadt, un de Jungs jachtert un schrachtert achter em an, wenn he dar nah Peerappeln söcht.

De Scharrnbulln is en narrschen Vagel, wenn di een in de Hand krabbelt, denn muß all lachen. Glück bringt he ok. Darüm lat sik welke Lüd so'n Deert ut Stahl un Sülwer maken un dreegt dat as Amulett up de blote Bost. Beeter is't, wenn wi man goden Mot inne Bost hebbt un künnt uns verlüchtern an'n schönen Sommerabend, wenn de Scharrnbulln brummt. 9

*