Autoren

∞

Werke

∞

Neu

∞

Information

∞

Shop

∞

Lesetips

∞

Textquelle

∞

Ludwig Frahm

Kumm rin – kiek rut

Dat Krümp-Enn'.

En Husknecht, de erst vör korte Tied von'n Lann' kamen weer, köff sik en Stück Tüg von twee Eel un bröch dat to en Snieder, de schull em dar en lakensch Jack ut maken, dat he sik in de Stadt ok sehn laten kunn. He töv veer Weeken, un güng' nah veertein Dag' wedder hen; awer de Snieder harr un kreeg de Jack nich farrig. As he nu toletz gritzig würr un sin Recht verlang', säd de Snieder, he harr dat Tüg erst krümpen müßt, un dar weer nicks nahbleeven, dat Dok weer ganz un gar inlopen.

In sin' Arger güng' he nu nah den Kopmann un frög den, wieveel dat Tüg bi't Krümpen verlör. Da säd de Kopmann, en Bolten Tüg verlör gewöhnlich twee Eel, mehr nich.

He wedder hin nah den Snieder: »De Kramer hett mi seggt, up en Bolten Tüg is höchstens en Krümp-Enn' von twee Eel to reken, un du wullt mi vertelln, dat . . . .«

»Still, still«, säd de Snieder, »denn is ok ja alles in Ornung; denn hest du woll jüst dat Krümp-Enn' kreegen.«

(Ut veele lütte Städer.)